Χρήστος Αναστασόπουλος VS Χρήστος Αναστασόπουλος
Concept Χρήστος Αναστασόπουλος
Photographer Αθηνά Χλωρίδου
Styling Χρήστος Αναστασόπουλος
Graphics Έλενα Πετροπούλου
Τον Χρήστο Αναστασόπουλο, λέω, πως τον γνωρίζω 38 ολόκληρα χρόνια, από τη στιγμή της γέννησής του –και λογικό, γιατί είμαι εγώ αυτός– όμως αυτό που έχω να ομολογήσω είναι πως τελικά δεν τον γνωρίζω όσο θα ήθελα. Ακούγεται τρελό ίσως, όμως αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχει τολμήσει ακόμα να κάνει αυτά που πραγματικά επιθυμεί, αυτά που τόσο αναζητά, ίσως, εξακολουθεί να είναι δέσμιος ορισμένων ανούσιων παθών… Κάνει, σκέφτεται, δημιουργεί πράγματα για τα οποία τον θαυμάζω, υπάρχουν και στιγμές βέβαια που τον βαριέμαι αφάνταστα, για την ανασφάλεια και άλλα πολλά αρνητικά που έχει και που δεν πρόκειται επουδενί να σας αποκαλύψω, γιατί είναι κρίμα να τον εκθέσω… Ελπίζω να καταφέρω να πάρω μερικές απαντήσεις από αυτή τη συνέντευξη.
Δεν είναι λίγο τρελό να παίρνεις συνέντευξη από τον ίδιο σου τον εαυτό;
Παρανοϊκό θα έλεγα!
Ποιος είσαι τώρα;
Ο Χρήστος.
Εγώ που ρωτάω ποιος είμαι;
Ο Χρήστος.
Διχασμένη προσωπικότητα;
Όχι, δυο από τις αμέτρητες πλευρές του εαυτού μου. Μπορώ να έχω 102 ή 1002.
Πώς σου ήρθε να πάρεις συνέντευξη από τον εαυτό σου;
Ιδέα της Αθηνάς (πιο παλιά μου φίλη) ήταν, όχι δική μου.
Είναι δυνατόν να μπορέσεις να πάρεις μια ειλικρινή συνέντευξη από τον εαυτό σου; Θα πεις αλήθειες;
Θα πω ό,τι θέλω. Πιστεύω πως θα απαντήσω όπως θα απαντούσα σε οποιονδήποτε μου έκανε ερωτήσεις.
Είσαι πονηρός, μπορείς να αποφύγεις εύκολα τις παγίδες μου και δεν θα είναι δίκαιο.
Δίκαιο για ποιον; Το ίδιο είναι, μην επιμένεις. Έχει συμβεί και στο παρελθόν, απλά δεν απάντησα…
Καλά, ξεκινάμε και βλέπουμε. Τι θα έλεγε άραγε ο Φρόυντ γι’ αυτό;
Πραγματικά δεν μπορώ να γνωρίζω. Ίσως με έκλεινε αμέσως στο Δαφνί ή καλύτερα στο Δρομοκαΐτειο.
Σωστά. Είναι αστείο πάντως να προτιμάς το Δρομοκαΐτειο επειδή σου αρέσει η έκτασή του και τα κτήρια. Έχεις να το επισκεφτείς 20 χρόνια, από την Γ Λυκείου (τελείωσα τον κλάδο Κοινωνίας και Πρόνοιας όπου κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή επισκεπτόμασταν διάφορα ιδρύματα) μπορεί να έχει αλλάξει, να έχει εκσυγχρονιστεί και να μην σου αρέσει.
Σαν τοποθεσία μου άρεσε περισσότερο το ΠΙΚΠΑ που υπήρχε στη Βούλα, αλλά ξέρεις πως αυτό το μέρος με έχει σημαδέψει και δεν θα ήθελα ποτέ ξανά να πατήσω το πόδι μου εκεί.
Ναι, αυτές οι άθλιες εικόνες και εκείνη η κακιά στιγμή –μπορεί εν τέλει ναήταν καλή στιγμή– (ένα παιδί, λιγότερο από 2 χρονών, βρισκόταν δεμένο μέσα στην κούνια του, με κάγκελα ψηλότερα από κάθε φυσιολογική κούνια, σκαρφάλωσε αστραπιαία και με έπιασε πολύ σφιχτά από το λαιμό. Έπαθα σοκ! Ακινητοποιήθηκα από το ξάφνιασμα, δεν μπορούσα να αντιδράσω και με μεγάλη δυσκολία το ξεκόλλησαν από πάνω μου. Δεν ήθελε να με πνίξει, είχε απλά ανάγκη από σωματική επαφή) σε ακολουθεί ακόμα και σήμερα.
...
Πήγαινε σκούπισε τα δάκρυά σου, βάλε ένα ποτήρι κρασί, ηρέμησε και έλα να συνεχίσουμε με άλλο θέμα.
(Αυτή τη στιγμή ακούω Γιόχαν Στράους που είναι ο αγαπημένος μου και μόλις έβαλε διαφήμιση το καινούργιο του Λευτέρη Πανταζή, τον οποίο συμπαθώ πάρα πολύ γιατί είναι ευγενής και επαγγελματίας, με ήθος και καλοσύνη, αλλά την προκειμένη στιγμή δεν μου ταιριάζει. Πρέπει να παραδεχτώ όμως πως ήρθε την καταλληλότερη ώρα για να αποφορτιστώ).
Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα; Αύριο δηλαδή, δεν ρωτάω για την επόμενη εβδομάδα γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρεις να μου απαντήσεις ή μάλλον είναι τόσα πολλά, που θα χρειαστεί τρεις μέρες για να τα απαριθμήσεις.
Θέλω να προσπαθήσω να γράψω λίγο από το καινούργιο μου μυθιστόρημα ‘‘Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου’’ όπου πρωταγωνίστριες είναι οι δυο μου γάτες, Λόλα και Σαλώμη, οι οποίες βρίσκουν στο σαλόνι το πτώμα της ιδιοκτήτριάς τους και προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιος, από τους φίλους ή αναρίθμητους εχθρούς της την σκότωσε.
Μου αρέσει που τολμάς να γράψεις αστυνομικό – κωμωδία – δράμα και που θες να το κάνεις και θεατρικό και να το σκηνοθετήσεις κιόλας!!! Μα καλά τι είσαι επιτέλους; Σχεδιαστής μόδας; Στυλίστας; Συγγραφέας; Ζωγράφος; Μεσίτης; Ψήστης; Σερβιτόρος; Μάγειρας; Λαντζέρης; Καθαριστής; Μπουφετζής; Ταμίας; Πωλητής Χονδρικής/Λιανικής; Check in and Profiling Agent; Δάσκαλος; Διακοσμητής; Διοργανωτής event; Σκηνοθέτης;
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω. Απλά, από τη στιγμή που έχω κερδίσει χρήματα και έχω κάποια ένσημα απ’ όλα τα παραπάνω, ε δεν μπορώ να τα απαρνηθώ. Χρήματα πάντως σαν σκηνοθέτης δεν έχω πάρει ακόμα.
Ποιο είναι το επάγγελμά σου σήμερα;
Ε, σχεδιαστής μόδας. Αυτό σπούδασα.
Ναι αλλά σχεδιάζεις και δημιουργείς ρούχα όποτε το θυμάσαι.
Δημιουργώ ρούχα όποτε έχω κέφι. Εξάλλου δημιουργώ καθημερινά άλλα πράγματα.
Θα σοβαρευτείς ποτέ; Κλασική ερώτηση από τον μπαμπά και τη μαμά.
Όχι, δεν με ενδιαφέρει να σοβαρευτώ, είναι όλοι οι υπόλοιποι σοβαροί γύρω μου. Ας είμαι εγώ η εξαίρεση.
Γιατί αλλάζεις συνέχεια σπίτια, περιβάλλον, διακόσμηση, εργασία; Κάθε φορά που έχει καιρό να σε δει κάποιος η πρώτη του ερώτηση είναι: «Με τι ασχολείσαι αυτό τον καιρό; Πού μένεις τώρα; Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μονάχα έχεις αλλάξει 6 σπίτια!»
Βαριέμαι αφάνταστα και ψάχνω να κάνω ενδιαφέροντα πράγματα ώστε να κατευνάσω την πλήξη μου.
Τι σε ευχαριστεί σ’ αυτή τη ζωή; Ξέρω πως ένα μέρος του εαυτού μας πιστεύει πως υπήρξαμε στο παρελθόν και ότι θα ξαναυπάρξουμε στο μέλλον.
Τα πάντα με ευχαριστούν.
Ναι, καλά… Έχεις οργή;
Αρκετή αλλά την δείχνω σπανιότατα.
Τι σε οργίζει – εξοργίζει;
Αμέτρητα πράγματα. Η κακία, η βλακεία, η αχαριστία, η πλήξη, η κακή επικοινωνία…
Τελικά πιστεύεις στο Θεό ή όχι, ή ό,τι σε βολεύει;
Πιστεύω σε ένα υπέρτατο όν σήμερα.
Ξέρω, ξέρω, έχεις φτιάξει δική σου θρησκεία που δεν υπάρχει. Τέλειο αυτό! Πώς αντέχεις να ζεις στην αναποφασιστικότητα, αναβλητικότητα και άλλα αμέτρητα ανα;
Έτσι είμαι φτιαγμένος. Γιατί είσαι επιθετικός;
Προσπαθώ να σε καταλάβω, γιατί διδάσκεις στον κόσμο το ‘‘Γνώθι σαυτον’’ αλλά για τον εαυτό σου πέρα βρέχει. Τον γνωρίζεις;
Μπα, ούτε κατά διάνοια. Αν τον γνώριζα θα ήμουν θεός. Ξέρω όμως τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει. Βέβαια όλα αυτά ανατρέπονται, αλλά σε γενικές γραμμές ξέρω.
Αμφιβάλλω. Είναι δυνατόν να αγαπάς όλο τον κόσμο; Γιατί δεν κρατάς κακία σε κανέναν;
Δεν έχει νόημα να δηλητηριάζω το κορμί και το μυαλό μου με αρνητικές σκέψεις.
Σε έπιασα! Λες ψέματα! Εδώ και καιρό σε βασανίζει αυτό που σου είπε μια και καλά ‘‘φίλη’’ στο facebook.
Τραγικό, δεν θέλω να θυμάμαι και δεν απαντώ.
Θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες όμως να μάθουν.
Δεν ενδιαφέρομαι να πέσω τόσο χαμηλά, είναι επίπονο και αναφέροντας το περιστατικό δίνω αξία σε άνθρωπο που δεν πρέπει. Θα με πιάσει ταχυκαρδία, κρίμα είναι.
Γιατί δεν την διέγραψες; Τόσους και τόσους διαγράφεις κατά καιρούς.
Δεν έχω απάντηση. Το σοκ δεν έχει περάσει, ακόμα και ύστερα από τόσους μήνες.
Συμφωνώ. Να δω τι θα κάνεις όμως όταν και άμα την συναντήσεις.
Τίποτα. Γιατί λες να μην πηγαίνω σε ορισμένες παρουσιάσεις…
Συμφωνώ. Άστη αυτή. Γιατί δεν λες τα προβλήματά σου; Γιατί δεν ανοίγεσαι ποτέ σε κανέναν;
Δεν πιστεύω ποτέ πως τα προβλήματά μου είναι τόσο σοβαρά για να τα συζητώ. Δεν πιστεύω πως μπορεί κανείς ποτέ να με βοηθήσει, παρά μονάχα κάποιος που έχει περάσει τα ίδια. Δηλαδή, ποτέ, κανένας.
Η Μαίρη τις προάλλες σου είπε ότι παίζεις στα δάχτυλα την επικοινωνία γιατί ο Ερμής σου είναι στον Υδροχόο…
Πραγματικά δεν το ήξερα μέχρι που μου το είπε. Δεν το είχα διαπιστώσει έως τώρα. Πάντα πίστευα πως είμαι αρκετά ντροπαλός, κλειστός, περίεργος, ψώνιο λένε ορισμένοι κακόβουλοι, όμως ορκίζομαι…
Δεν χρειάζεται να ορκίζεσαι. Με γνωρίζω πολύ καλά. Τα μυαλά μου δεν πήραν ποτέ αέρα ό,τι κι αν άκουσα, είτε θετικό είτε αρνητικό. Η έκθεση τόσα χρόνια με έχει ψήσει για τα καλά.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου εκείνο τον στυλίστα που μου έστειλε μήνυμα 5 τα ξημερώματα για να με ενημερώσει πως τα κοστούμια που έβαλα στους χορευτές της Βανδή, όπως και την άλλη φορά στους χορευτές της Γαρμπή, ήταν εκτρώματα. Πλάκα είχε γιατί είχα ακούσει τα καλύτερα και τις δυο φορές. Τότε ήταν όμως που συνειδητοποίησα πολύ καλά ότι υπάρχει κακία, ζήλεια και το πολύ απλό, ότι δεν μπορούν να αρέσουν τα ίδια πράγματα σε όλους. Τι έχω ακούσει τόσα χρόνια!
Παλιά αντιδρούσες, τους έβριζες και δεν μασούσες μπροστά σε όποιον ‘‘τίτλο’’ κι αν είχαν. Έχεις σκυλοβριστεί με ηθοποιούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, μοντέλα, παρουσιάστριες, πελάτες, αφεντικά…
Ήμουν ανώριμος και έπεφτα στο επίπεδό τους.
Δηλαδή τώρα έχεις ανώτερο επίπεδο;
Ε, ναι. Από ορισμένους τουλάχιστον.
Ναι, θυμάμαι εκείνον τον ηθοποιό – σκηνοθέτη που όταν σε συναντήσει σκύβει το κεφάλι. Θεια δίκη! Πες το όνομά του, οι αναγνώστες θα σκάσουν.
Περσινά ξινά σταφύλια. Πέρασαν πάνω από 10 χρόνια, δεν υπάρχει λόγος να ξεκατινιάζομαι.
Τότε γιατί τον ανέφερες; Για να δείξεις ανωτερότητα;
Τον αναφέρω πάντα για να δείξω στον κόσμο πως όσοι υποφέρουν από σύμπλεγμα κατωτερότητας, μόλις πάρουν την παραμικρή εξουσία γίνονται γελοίοι. Αρκετά, βαρέθηκα.
Κλείσε όμορφα. Αισιόδοξα. Με κάτι πολύ θετικό.
Εύχομαι να γίνω πάρα πολύ πλούσιος και να μοιράσω όλα τα λεφτά μου σε όλους αυτούς που έχουν ανάγκη.
Είναι αμέτρητοι. Δηλαδή αν γινόσουν πλούσιος δεν θα αγόραζες πιο μεγάλο σπίτι, αυτοκίνητο κλπ;
Όχι.
Δεν σε πιστεύω.
Αν αλλάξω όλα αυτά τότε δεν θα είμαι ο ίδιος. Θα χάσω τους φίλους μου και προπάντων τον εαυτό μου. Θα μου δώσει μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση αν ξέρω πως έχω βοηθήσει.
Δεν σε πιστεύω. Μάλλον είμαι ο ενδοιασμός σου. Και μη φέρεις πάλι το παράδειγμα με τον Ρίτσαρντ (20 χρόνια φίλο μου) που έχει πάρα πολλά λεφτά και δεν φαίνεται να απολαμβάνει και να ευχαριστιέται τίποτα. Που ζει στην ανασφάλεια κλπ. Τι θα πει ο κόσμος γι αυτή τη συνέντευξη;
Δεν ξέρω. Από τη μια φοβάμαι το όποιο κράξιμο κι από την άλλη χαίρομαι, γιατί με τις συνεντεύξεις που θα ακολουθήσουν, από όλους αυτούς τους καλλιτέχνες, θα περάσουν όμορφα μηνύματα στον κόσμο.
Πώς σου ήρθε τώρα να πάρεις συνεντεύξεις;
Πού να ξέρω! Μάλλον θέλω να έρθω σε πιο στενή επαφή με ανθρώπους που θαυμάζω…
Θα υπάρχουν πάντα οι κακοπροαίρετοι.
Δεν τους λογαριάζω.
Τους λογαριάζεις.
Πω, πω πίεση που μου ασκείς! Δεν θέλω απλά να πληγωθούν άνθρωποι που αγαπώ.
Ε τότε πάτα το delete και κοιμήσου ήσυχος.
Ίσως θα πρέπει να το κάνω, όμως και ένας άνθρωπος αν πάρει κουράγιο, βοηθηθεί, από όλο αυτό που ετοιμάζω, θα αξίζει.
Για ποιο λόγο το κάνω τώρα αυτό; Μήπως είμαι τρελός;
Πραγματικά δεν μπορώ να μου απαντήσω. Ίσως είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Ίσως πραγματικά πιστεύω πως μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Ίσως πραγματικά πιστεύω πως μπορώ να βοηθήσω. Αν μη τι άλλο πήγα στον άλλο κόσμο και ήρθα. (Το 2000 μπήκα στο νοσοκομείο για να αφαιρέσω τις αμυγδαλές μου, έπαθα αλλεργικό σοκ από την αναισθησία, προέκυψαν αρκετά εμφράγματα και ανακοπές και έμεινα σε κώμα για περίπου 3 μέρες. Έζησα την εξωσωματική εμπειρία· αυτά που ένιωσα είναι αμέτρητα και θα πρέπει να γράφω μέρες…) Επέστρεψα πάντως διαφορετικός (με αμνησία για πάρα πολύ καιρό, δεν γνώριζα κανέναν εκτός από τον πατέρα μου, χανόμουν στο δρόμο και ρωτούσα τους περαστικούς να μου πουν πως θα επιστρέψω σπίτι μου). Θέλω να πιστεύω πως πήρα αρκετά μαθήματα και έγινα καλύτερος άνθρωπος.
Ολόκληρη η ζωή μας είναι ένα μικρό και ξαφνικό διάλειμμα από την ανυπαρξία μας, γι’ αυτό καλό είναι να ζήσουμε καλά, να προσφέρουμε όσα και ό,τι μπορούμε· ακόμα και ένα χαμόγελο είναι αρκετό για να φτιάξει η μέρα, η ώρα, η στιγμή, η ζωή κάποιου. Που ξέρεις Χρήστο, κάποια στιγμή θα φτιάξουμε τον υπεράνθρωπο του πάρα πολύ μακρινού παππού μας, Φ. Νίτσε!
Σας ευχαριστώ
Με εκτίμηση,
Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος
Ευχαριστούμε για την άψογη φιλοξενία το Bar - Cafe Σωρηδόν (Ιασωνίδου 55 & Υψηλάντου 8, Ελληνικό, τηλ. 2114058538).