Χρήστος Αναστασόπουλος VS Κατερίνα Σωπύλη

Concept Χρήστος Αναστασόπουλος

Photographer Αθηνά Χλωρίδου

Styling Χρήστος Αναστασόπουλος

Μακιγιάζ Άννα Λουκά

Την Κατερίνα δεν την γνώριζα, προηγήθηκε μια άτυπη φιλία στο διαδίκτυο, κάποια δειλά σχόλια κλπ. Την θαύμαζα όμως και εξακολουθώ να την θαυμάζω για το χιούμορ, την όμορφη γραφή της και για την υπέροχη οικογένεια που έχει φτιάξει και περήφανα μας παρουσιάζει κάθε τόσο. Πήρα το θάρρος να της μιλήσω, στην υπέροχη παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της κυρίας Άννας Γαλανού, και δεν το μετάνιωσα…

Τι διαβάζεις τώρα;

Βίκυ Στούφη, Το αίνιγμα της πεταλούδας. Μη με ρωτήσεις αν μου αρέσει είμαι στην αρχή.

Προτιμάς ελληνική ή ξένη λογοτεχνία; Ποιος/α είναι αγαπημένοι σου;

Διαβάζω εξίσου και τα δυο είδη. Μου αρέσουν πολλοί. Γνώρισα συναρπαστικές πένες από το διαδίκτυο και μέσα από την ομάδα που είχα καιρό πριν, με το όνομα Ηλεκτρονική Λέσχη Βιβλίου. Όμως από μικρή και πριν μπω στον ηλεκτρονικό κόσμο είχα ξεχωρίσει κάποια ονόματα. Μα με μάγεψε η Εύα Ομηρόλη με τους Παραχαράκτες της ευτυχίας, η Ευρυδίκη Αμανατίδου με την γυάλινη γραφή της και η Αναστασία Καλλιοντζή με την κοφτερή γραφή της. Λατρεύω τον Νέσμπο (ποιος δεν τον αγαπά άλλωστε) και την Περλ Μπακ καθώς και τον Κρόνιν. Αυτά τα δυο ονόματα με συναρπάζουν χρόνια τώρα και ψάχνω να δω μήπως υπάρχει κάτι που δεν το έχω διαβάσει.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

Πόσο δύσκολο να απαντήσει κανείς σε αυτή την ερώτηση. Υπάρχει άραγε μέλλον. Θέλω να δω τα έργα μου να απογειώνονται, θέλω να δω την κοινωνία καλύτερη και τα παιδιά μου ευτυχισμένα.

Ποιο έργο σου θαυμάζεις περισσότερο και γιατί; Το ξέρω, πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση, αλλά αν πρέπει να διαβάσω ένα βιβλίο σου, ποιο θα είναι αυτό;

Τα θαυμάζω όλα, θαυμάζω τη θεία φώτιση που μου ήρθε πριν χρόνια να εκδώσω, κάτι για το οποίο δεν μετάνιωσα ποτέ. Κάθε φορά που γράφουμε κάτι νέο, διακρίνουμε και εμείς αλλά και οι αναγνώστες μας την εξέλιξη μας, αυτό το πρόσεξα στο τελευταίο μου βιβλίο. Φυσικά αν δεν υπήρχε αυτή η εξέλιξη, δεν θα υπήρχε νόημα να γράφουμε… Θα έλεγα λοιπόν ότι θαυμάζω περισσότερο τις Κρυφές Ανάσες. Ένα βιβλίο που δεν πρόλαβε να κινηθεί μιας και ο εκδοτικός που συνεργαζόμουν έκλεισε. Αν κάνεις υπομονή και αν σταθώ τυχερή και βγει ξανά στο φως θα με θυμηθείς. Είναι ένα υπέροχο βιβλίο. (Είμαι σίγουρος γι’ αυτό! Το βράδυ μου πάντως, της 18 Δεκεμβρίου, είναι κλεισμένο. Μου είπες να μην κανονίσω τίποτα…)

Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;

Πωλήτρια σε τυροπιτάδικο και σε κατάστημα με υποδήματα. Και εδώ και πολλά χρόνια νοσηλεύτρια.

Ποιο απ’ όλα αυτά σου άρεσε περισσότερο;

Η πωλήτρια κάνει χρέη σκοπού, τέτοια ορθοστασία ούτε ο σκοπός στο Σύνταγμα. Η νοσηλευτική με έχει κερδίσει. Μου αρέσει η ανιδιοτέλεια και η προσφορά, έτσι απλά.

Πόσο συχνά γράφεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;

Κάνω μια δουλειά απαιτητική όσον αφορά το πρωινό ωράριο. Έτσι δεν έχω χρόνο να γράψω όπως θέλω, διότι, έχει τύχει να με πάρει ο ύπνος στο πληκτρολόγιο. Αλλιώς ναι. Έχω σηκωθεί και τρεις ώρες πριν ξεκινήσω για τη δουλειά, δηλαδή στις τρείς τα ξημερώματα γιατί έπρεπε να συνεχίσω το γράψιμο. Νομίζω ότι, μπορώ να μου επιβληθώ. Τώρα, πειθαρχία με τρία παιδιά στο σπίτι και να θέλω δεν έχω, γιατί πολύ απλά θα καθίσω να γράψω και θα αναγκαστώ να σηκωθώ πολλές φορές… Ξέρεις φτιάξε μου γάλα, βάλε φαγητό και πολλά άλλα …

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Θα έλεγα το φαγητό. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Με ευχαριστεί μια απλή βόλτα στην θάλασσα. Με ηρεμεί το χρώμα της, με ταξιδεύει ο ήχος της. Με ευχαριστεί να ζω την κάθε μου μικρή και ασήμαντη στιγμή και να δημιουργώ παζλ αναμνήσεων. Θέλω να γελάω δυνατά, χωρίς να παρεξηγηθώ. Και πάντα με ευχαριστούσε να λέω τα πράγματα με το όνομά τους αν και αυτό μου έχει στοιχίσει πολλές φορές.

Λες ψέματα;

Αν πω όχι θα είναι ένα από αυτά. Λέω, αλλά κατά βάση από αυτά που μετά λέμε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μεγάλα ψέματα δεν λέω γιατί ξέρω ότι μετά θα βρεθώ προ εκπλήξεως μέσα σε έναν φαύλο κύκλο δίχως γυρισμό.

Τι σε οργίζει;

Η αδικία και η γαϊδουριά του κόσμου. Οι άνθρωποι έχουν πάψει να ονειρεύονται και μοιάζουν με κενά κουτιά αναπαραγωγής ήχων. (Πόσο συμφωνώ μαζί σου!)

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Αν τον γνώριζα θα είχα κερδίσει πολλές μάχες. Δυστυχώς όχι, κάθε ημέρα είναι μια νέα ημέρα για εμένα και εκείνον.

Τι θα τον συμβούλευες; Τι θα πρέπει να αλλάξει;

Να μη δίνει τόσο πολύ σημασία στα λόγια των άλλων. Να πιστέψει πιο πολύ σε αυτό που είναι, γιατί έχει πολλά να δώσει αλλά φοβάται. Πάντα έτσι ήμουν. Ήθελα αλλά είμαι ολίγον τι κότα. (Κότα, κότα; Ρωτάει και ο Γιάννης στους Απαράδεκτους και του απαντά η Δήμητρα: Κατάκοτα!) Και φυσικά το χειρότερο όλων η σύγκριση. Είναι κάτι που το κάνω συχνά και είναι λάθος. Και κάτι άλλο που θα ήθελα να αλλάξω αλλά το έχει η κούτρα μου που λένε… Λιγότερη αυτοκριτική… (Καλή η αυτοκριτική, αλλά με ρέγουλα αγαπητή μου Κατερίνα…)

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές;

Ναι, πολύ. Ενώ δεν πρέπει, γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Δεν γράφουμε όλοι το ίδιο και φυσικά δεν υπάρχει φασόν γραφή. Ο κάθε συγγραφέας έχει το δικό του στυλ και την δική του προσωπικότητα.

Υπάρχει ανταγωνισμός;

Ναι. Κακός ανταγωνισμός και λυπάμαι που το λέω.

Έχεις φίλους/ες συγγραφείς που να εμπιστεύεσαι ή να εκτιμάς;

Ναι. Και είμαι τυχερή, γιατί είναι όμορφο να μοιράζεσαι σε έναν χώρο που ό ένας κοιτά να βγάλει το μάτι του άλλου.(Γιατί άραγε; Θα μπορέσει ποτέ κάποιος να μου το απαντήσει αυτό με εύλογα επιχειρήματα; Τι έχει να κερδίσει κάποιος;)

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Ενώ τα προγνωστικά δείχνουν ότι θα είναι δυσοίωνο, εγώ σαν ονειροπόλος το φαντάζομαι όμορφο με ηρεμία και γαλήνη. Αυτό θέλω, γαλήνη για όλο τον κόσμο.

Πιστεύεις πως είναι παγκόσμια η κρίση ή ελληνικό φαινόμενο;

Φίλε μου αγαπημένε, ελληνικό φαινομένο είναι η τεμπελιά και η εκμετάλλευση της κρίσης από κάποιους. Χαίρομαι που μου κάνεις αυτή την ερώτηση. Γεμίσαμε άνεργους επιδοματείες που κάνουν χρήση δικαιωμάτων που δεν έχουν ανάγκη.

Ποιος φταίει γι’ αυτό;

Φταίμε εμείς οι ίδιοι. Είμαστε η γενιά του έχω τα πάντα. Και τα παιδιά μας είναι ακόμα χειρότερα. Έχουμε τόσους άνεργους αλλά αν ρωτήσεις έναν από αυτούς δεν θα γύριζε στο χωριό του να δουλέψει στα χωράφια. Εγώ θα το έκανα ευχαρίστως. Δεν είμαι επικριτική και άδικη λέω αυτά που βλέπω. Θέλουν όλοι τη δουλειά του γραφείου να μη κουράζονται, να μπορούν να έχουν ελεύθερο χρόνο. Άμα πεινάς φίλε μου δεν τα κοιτάς αυτά. Εξοργίζομαι όταν βλέπω άνεργους με τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας. Εξοργίζομαι όταν βλέπω γεμάτα τα εστιατόρια και τις καφετέριες από και καλά άνεργους που τους έμεινε μόνο αυτό. Θαυμάζω τους πτυχιούχους που τους συναντώ να δουλεύουν σαν γκαρσόνια. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάπως πρέπει να πάρουμε τα επάνω μας. Θεωρώ ότι δουλειές υπάρχουν, όχι όπως παλιά αλλά υπάρχουν έστω και με ελάχιστα χρήματα.

Σπούδασες;

Νοσηλευτική χειρουργείου.

Το ήθελες ή απλά έτυχε;

Το ήθελα από μικρή.

Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να γράφει;

Από μικρή, έγραφα για αεροπλάνα που προσγειώνονταν σε οικόπεδα. Μάλλον play Mobil θα ήταν, τι άλλο να σκεφτώ. Έστελνα τις ιστορίες μου σε συγγενείς και εκείνοι χαίρονταν ή έκαναν ότι χαίρονταν, τι να σου πω! Το θέμα είναι ότι τώρα πια με διαβάζουν όλοι και μου θυμίζουν εκείνα τα φουσκωτά γράμματα που λάμβαναν συχνά πυκνά με το ταχυδρομείο.

Τι φοβάσαι;

Το σκοτάδι. Την κακία και την αχαριστία. Τον φανατισμό και τους ηλίθιους.

Τι είναι επιτυχία;

Ό,τι σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Και η ευτυχία είναι κάτι που αφορά μόνο εσένα και κανέναν άλλο. (Συμφωνώ!!!)

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Για να χαίρεται τις μικρές εκείνες στιγμές που τον γεμίζουν χαρά. Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μικρές χαρές. Για αυτές αξίζει κανείς να ζει και μόνο.

Πες μου μερικές.

Μικρή όταν ήμουν με έκανε ευτυχισμένη να δημιουργώ. Να φτιάχνω γλυκά με τον αδερφό μου. Έπειτα μου άρεσε να βλέπω τους γύρω μου να χαμογελούν. Από το 2002 και μετά που έγινα μητέρα όλες οι μικρές στιγμές μου γυρίζουν γύρω από αυτά τα τρία χαμόγελα. Θέλω να τα βλέπω να χαμογελούν. Να φωνάζουν αυτό το ΝΑΙ!! Κάθε που συμβαίνει κάτι που ήθελαν πολύ. Και φυσικά ένα άγγιγμα, ένα φιλί μια γλυκιά ματιά του άντρα μου… Αν αυτό δεν είναι ευτυχία τότε τι;

Μια φαντασίωση;

Μια καλύβα δίπλα στην θάλασσα… (Θέλω κι εγώ)

Ευτυχία υπάρχει;

Υπάρχει και είναι και πάλι προσωπική υπόθεση. Θα έπρεπε η ερώτηση ‘‘γνωρίζεις τον εαυτό σου’’ να κουμπώσει δίπλα στο αν υπάρχει ευτυχία.(Ναι… Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία… Πλάκα σου κάνω, είμαι λίγο πειραχτήρι, αγαπημένο τραγούδι από την Λίτσα Διαμάντη).

Θάνατος;

Φυσική συνέπεια. Τον φοβόμουνα μέχρι που δούλεψα ως νοσηλεύτρια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό. Λέμε όχι στην αυτοχειρία βέβαια, να εξηγηθώ να μη παρεξηγηθώ. Ο θάνατος είναι κάτι που δεν θα αποφύγει κανένας, εύχομαι να γίνει όταν είμαι πλέον πολύ μεγάλη και όχι χρήσιμη.

Ποιες άλλες τέχνες θαυμάζεις;

Την ζωγραφική. Μα είναι τόσο μαγικό να ζωγραφίζουν δυο χέρια την θάλασσα και να μοιάζει πως κινείται. Να φτιάχνουν ένα πρόσωπο και να νιώθεις ότι το βλέμμα του σε ακολουθεί. Επίσης η γλυπτική. Έβλεπα χρόνια πριν τον αδερφό μου να φτιάχνει από ένα κομμάτι ξύλο βάρκες και έπειτα τις ζωγράφιζε. Μαγεία. (Μαγεία!!! Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, των τεχνών, και ομορφαίνουν τη ζωή μας με τις δημιουργίες τους!)

Πιστεύεις στο Θεό;

Ναι, θεωρώ ότι χωρίς Εκείνον δεν θα είχα καταφέρει τίποτα.

Τι σχέση έχεις με το χρόνο;

Χείριστη. Δεν μπορώ να συγχρονιστώ. Και είναι φορές που βλέπω ότι οι είκοσι τέσσερις ώρες είναι ελάχιστες, για όλα αυτά που θέλω να κάνω. (Συμφωνώ. Θα ψάξω πάντως να βρω και να σου δώσω το φυλλάδιο για τη διαχείριση χρόνου που μας έδωσαν στη Φιλοσοφική. Ίσως, λέω ίσως, σε βοηθήσει…)

Κλείσε όμορφα.

Εν ολίγοις. Οι ερωτήσεις σου ήταν υπέροχες. Απλές, που ζητούσαν δυνατές απαντήσεις. Η ζωή είναι μικρή και γεμάτη χαρές. Ο κάθε ένας μας είναι ξεχωριστός και δεν θέλει πολλά για να είναι ευτυχισμένος. Ας αγαπήσουμε εμάς, για να γίνουμε καλύτεροι.

Κατερίνα Σωπύλη σε ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση

Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος

ΥΓ. Αγαπημένη μου φίλη Κατερίνα, λυπάμαι που δεν κατάφερα να σου αφιερώσω περισσότερο χρόνο την ημέρα της φωτογράφισης. Όλα μου πήγαν στραβά εκείνη την ημέρα… Παρόλα αυτά η θετική σου ενέργεια και το απίστευτο χαμόγελό σου βοήθησαν πάρα πολύ! Ελπίζω να το επαναλάβουμε με καλύτερες συνθήκες. Εύχομαι να σου πηγαίνουν πάντα όλα καλά γιατί το αξίζεις!!! Ανυπομονώ να γνωρίσω την υπέροχη οικογένειά σου και να πιούμε τσίπουρα!!! Ανυπομονώ να διαβάσω το καινούργιο σου βιβλίο που έρχεται σύντομα!!!

Ευχαριστούμε τον κύριο Δημήτρη Κουρσάρη, Guest Service Manager του AIROTEL PARTHENON (Group of Hotels) για τη ζεστή φιλοξενία που μας παραχώρησε.