Χρήστος Αναστασόπουλος VS Θεώνη Μπριλή

Concept Χρήστος Αναστασόπουλος

Photographer Αθηνά Χλωρίδου

Styling Χρήστος Αναστασόπουλος

Μακιγιάζ Άννα Λουκά

Τη Θεώνη Μπριλή μου την σύστησε η Εύη Ρούτουλα, πριν από δυο περίπου χρόνια, ένα αδιάφορο μεσημεριανό, κάπου στο Σύνταγμα. Αρχίσαμε να συζητάμε δειλά, ώσπου ανακαλύψαμε, μετά από λίγη ώρα, πως δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Έκτοτε βρισκόμαστε πολύ συχνά, επικοινωνούμε ακόμα πιο συχνά, έχουμε κάνει κοινές παρουσιάσεις, έχουμε ταξιδέψει στα όμορφα Γιάννενα και την υπέροχη Κύπρο, ενώ δεν ντρεπόμαστε να ανταλλάσουμε προβληματισμούς και ιδέες. Έχει μια πανέμορφη κόρη και έναν υπέροχο άντρα που την στηρίζει και την αγαπά και που κι εγώ χαίρομαι να συναντώ.

Τι διαβάζεις τώρα,

Την πριγκίπισσα της Βαβυλώνας του Βολταίρου.

Προτιμάς Έλληνες ή ξένους συγγραφείς;

Το κριτήριο προτίμησης για εμένα δεν είναι η εθνικότητα, μα το ίδιο το βιβλίο. Τιμώ εξίσου Έλληνες και ξένους συγγραφείς, μοιραία όμως οι περισσότεροι τίτλοι στην βιβλιοθήκη μου είναι ξένων συγγραφέων. Σου προσφέρουν ένα παράθυρο με διαφορετική θέα στον κόσμο, την κουλτούρα, τον πολιτισμό και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

Ξέρεις τι μου συμβαίνει με τα όνειρα; Διαπιστώνω πως όσο κυλούν τα χρόνια αυτά αλλάζουν υφή, παιδί ονειρευόμουν τον ουρανό με τα άστρα, πλέον δεν έχω παρά να κοιτάξω ψηλά και να κατανοήσω πως η θέση τους είναι στο ουράνιο στερέωμα για να τα θαυμάζουν όλοι. Τα όνειρα πάντα τα συστήνει ένα «θα» (θα ήθελα) ή ένα «να» (εύχομαι να ή μακάρι να). Αυτά τα «θα» μου και τα «να» μου γίνονται πιο συγκεκριμένα και αφορούν περισσότερο άυλα πράγματα, όπως το να είναι καλά οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, να απολαμβάνουμε τις μικρές ή μεγαλύτερες χαρές της ζωής και κυρίως να ζούμε όσο πιο κοντά γίνεται στα θέλω μας.

Αφού δεν πίνεις τσίπουρα μαζί μας, για ποιες χαρές μιλάς; Γίνε πιο συγκεκριμένη αγαπημένη φίλη.

Έλεος με αυτά τα τσίπουρα αγαπημένε μου! Για τσίπουρα πάμε, τσίπουρα πίνετε, τι σκας; Να σου μιλήσω για την χαρά της συντροφιάς; Για την χαρά της μοιρασιάς; Για την χαρά της ξεγνοιασιάς; Βιβλίο θα γράψουμε, φοβάμαι πως δεν θα διαβάσουν την συνέντευξη, τι σκατά την κάνουμε; Χαχα!!! Πίνω μπύρα και κρασί, πίνω και μαργαρίτες και βότκα και ρακόμελο. (είμαι εκτός θέματος;) (Όχι πολύ)

Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;

Ερευνήτρια αγοράς για αρκετά χρόνια, πωλήτρια σε σούπερ μάρκετ, εισαγωγή και εμπόριο διαφημιστικών ειδών, εισαγωγή και εμπόριο βρεφικών ειδών.

Ποιο από όλα αυτά σου άρεσε περισσότερο;

Από όλα έμαθα πράγματα, γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους και μη. Θα έλεγα η πρώτη μου δουλειά για όλα εκείνα που έμαθα θέλοντας και μη, αλλά και η τελευταία μου γιατί ήταν καθαρά δική μου απόφαση ως ελεύθερος επαγγελματίας. Η επαφή με τον κόσμο σου προσφέρει ερεθίσματα.

Πόσο συχνά γράφεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;

Όσο συχνά το έχω ανάγκη. Υπάρχουν φορές που η ανάγκη γεννιέται αλλά δεν έχω τον χρόνο ή τις συνθήκες απομόνωσης. Για δύο χρόνια έγραφα ακατάπαυστα, δίχως σταματημό. Πλέον βρίσκομαι σε φάσεις ύφεσης και έξαρσης, βυθίζομαι και αναδύομαι. Πειθαρχία; Είμαι απείθαρχη γενικώς. Ειδικά στο γράψιμο, δεν ακολουθώ κανένα απολύτως πλάνο, όταν μου έρθει το κάνω. Οπότε απαντώ και στο επόμενο ερώτημα, δεν μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου. Έχω κάνει απόπειρες, με δοκίμασα στο να πω θα γράψω εκείνες τις ώρες. Ε με εμένα δεν λειτουργεί. Μπορεί να ξυπνήσω με έντονη διάθεση να γράψω, θα παρατήσω τα πάντα και θα το κάνω. Μπορεί να μην κοιμηθώ καθόλου για τον ίδιο λόγο, ώσπου να αδειάσουν οι σκέψεις μου στο χαρτί. Μπορεί να πλένω πιάτα ή να σιδερώνω ή να μαγειρεύω και να μου έρθει φράση, φράσεις ή η σκηνή που δεν έλεγε να μου φανερωθεί, τρέχω και την σημειώνω. Σκαλώνω άσχημα όταν υπάρχει εκείνο το σημείο του χρόνου που μου λέει τέλος, ως εδώ κορίτσι μου έχεις το περιθώριο να δημιουργήσεις, να ολοκληρώσεις. Θέλω να το απολαμβάνω ακόμα και όταν με χτικιάζει. Σε όλα βάζουμε κανόνες, τη γραφή δεν την θέλω με κανόνες, είναι κάτι πολύ προσωπικό και το θέλω καταδικό μου, ατίθασο, ασυμβίβαστο και ελεύθερο. Όποτε θέλει να έρχεται και όποτε θέλει να φεύγει. (Ξέχασα πως είσαι ατίθασο νιάτο!!!)

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Η επαφή με τους ανθρώπους που αγαπώ. Το χαμόγελό τους, το καθαρό τους βλέμμα, η απροσποίητη κουβέντα μαζί τους. Ο πρωινός καφές, η μουσική, ένα ωραίο βιβλίο. Μια βόλτα πλάι στο κύμα, να ατενίζω τον ουρανό, να ακούω τη βροχή, η μαγεία της φύσης κάθε εποχή.

Τι σε οργίζει;

Η ευκολία με την οποία κρίνουμε τα πάντα γύρω μας, η δηθενιά, η υποκρισία. Η χυδαιότητα, η βία, η χειραγώγηση. Με εξοργίζει η απανθρωπιά, η κακία και η μοχθηρία.

Ξέρω ό,τι σου αρέσει το θέατρο, άλλες τέχνες που θαυμάζεις;

Η μουσική, δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο εν απουσία της. Τον χορό, την τέχνη της κίνησης (μην με ρωτήσεις, στο απαντώ από τώρα πως όχι, πιρουέτες δεν ξέρω να κάνω! Άμα θες πάμε ένα καλαματιανό!) (Και δεν πάμε;) Τον τελευταίο χρόνο την ποίηση, η πιο παλιά τέχνη του λόγου, ότι πιο κοντινό έχουμε στην ψυχή (σε προλαβαίνω, μην αρχίζεις τα σούρτα-φέρτα με τις υποερωτήσεις! Αγαπημένος μου ποιητής ο Σταύρου, μοιραία ή τυχαία τα έργα του ήταν το έναυσμα να αναζητήσω αυτά τα αναγνωστικά μονοπάτια). (Σε ευχαριστώ πολύ που μου τον γνώρισες! Υπέροχος!)

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Με σαφήνεια μπορώ να προσδιορίσω τα πράγματα που μου αρέσουν ή δεν μου αρέσουν. Τι θέλω και τι δεν θέλω. Δεν αρκεί όμως αυτό, το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει κάτι πιο βαθύ. Οπότε συνεχώς τον ανακαλύπτω, δεν ξέρω αν ποτέ θα καταφέρω να τον κατανοήσω. Αυτοσυστήνομαι μαζί του τακτικά, είναι δύσκολη και επίπονη δουλειά το να μάθεις εσένα! Να παραδεχτείς αλήθειες, να κοιτάξεις κατάματα τα πάθη και τα λάθη σου, να εντοπίσεις τα κίνητρα εκείνα του προσωπικού σου μηχανισμού που σε ώθησαν ή σε απέτρεψαν για κάτι που έκανες ή δεν έκανες, να δεις και να αποδεχτείς αυτό που πραγματικά είσαι. Είναι εύκολο να μετρήσεις τις ρυτίδες που αφήνει ο χρόνος στην επιδερμίδα σου, ακόμα πιο εύκολο είναι να τις σβήσεις αν το θελήσεις. Τις ρωγμές εντός σου όμως τις παλεύεις μόνος σου, είναι μια διαδικασία μοναχική που απαιτεί θάρρος και θέληση για να τις αναγνωρίσεις και να δεις πώς θα τις διαχειριστείς.

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές;

Με γνώμονα πως σε όλους δεν αρέσουν όλα, πως ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αναγνωστικές προτιμήσεις, πως η συνεντευξιαζόμενη δεν είναι τέλειος άνθρωπος και ποτέ δεν θα γίνει… υποδέχομαι με χαρά και αγαλλίαση τις καλές κριτικές, αντλείς δύναμη και ενέργεια από αυτές και κατανοώ τις κακές κριτικές που οπωσδήποτε θέλουν κάτι να μου πουν. Παρατηρώ όμως πως υπάρχουν κριτικές που δεν είναι αμιγώς καλές ή αμιγώς κακές. Δεν αναλώνομαι ωστόσο, αποδέχομαι το γεγονός πως ο καθένας έχει την άποψή του, όπως και εγώ για τα έργα που διαβάζω. Άλλα με ξετρελαίνουν, άλλα με καθηλώνουν, άλλα με ευχαριστούν, άλλα με κουράζουν και ελάχιστα με αφήνουν αδιάφορη.

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Ειλικρινά δεν μπορώ να το φανταστώ, εύχομαι να είμαστε καλά, να έχουμε την υγεία μας και να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν. Πεισμώνω όλο και περισσότερο, να ζω το παρόν, το σήμερα, να μην φεύγουν οι μέρες άκαρπες. Με το μέλλον χαλιέμαι, γιατί είμαι ανυπόμονη και αυτό πάντα αργεί. (Βιάζεσαι; Αν ναι θα γεράσεις γρήγορα!) Και αν δεν γεράσω, θα σκοντάψω! Τι τα θες; Μέλλον σε αγνοώ!

Σπούδασες;

Διοίκηση Επιχειρήσεων, Τμήμα Εμπορίας και Διαφήμισης στο ΤΕΙ Αθηνών.

Το ήθελες ή έτυχε;

Ήταν η πρώτη μου επιλογή. Οπότε τότε το ήθελα.

Τι φοβάσαι;

Φοβάμαι πολλά πράγματα, όχι στον ίδιο βαθμό όλα. Να σου απαριθμήσω φόβους;

Φοβάμαι τους σεισμούς. Παιδικό κατάλοιπο, έκτοτε τρέμω σαν το ψάρι και πετάγομαι σαν την αλαφροΐσκιωτη κάθε που μας επισκέπτεται και μου γίνεται αντιληπτός.Φοβάμαι τα ύψη, τα φίδια, τα ποντίκια και τα αρπακτικά. Φοβάμαι τον θάνατο. Όχι τον δικό μου, όταν με βρει ούτε ξέρω τι θα και αν θα αισθάνομαι. Ούτε και τον θάνατο που έρχεται με φυσικό τρόπο, όπως τον αντιλαμβανόμαστε: γεννιέσαι-ζεις-πεθαίνεις αφού έχεις κάνει παιδιά (άμα θέλεις), έχεις δει εγγόνια κλπ, κλπ, έχεις ζήσει εν ολίγοις τη ζωή. Έχω συμβιβαστεί με την ιδέα πως όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή. Τρέμω ωστόσο στη σκέψη μήπως αυτή η στιγμή έρθει πρόωρα, αιφνίδια, άδικα και τραγικά για αγαπημένους μου ανθρώπους. Θα έλεγα για όλο τον κόσμο, όμως κοίτα τι γίνεται γύρω μας. Παιδιά πεθαίνουν, νέοι άνθρωποι, πόλεμοι, αρρώστιες, τροχαία, εγκληματικότητα. Στην ουσία φοβάμαι να αντιμετωπίσω το οριστικό και αμετάκλητο του θανάτου, άπαξ και γίνει δεν ξεγίνεται. Παλεύω όμως συχνά αυτό τον φόβο με την σκέψη πως η ζωή πάντα μα πάντα έχει παρακάτω και εμείς καλούμαστε να προχωρήσουμε, γιατί το αύριο πάντα ξημερώνει και γίνεται σήμερα.

Τι είναι επιτυχία;

Σημαίνει ότι σου αναγνωρίζουν πως είσαι καλός σε κάτι. Αυτό παράλληλα δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει καλύτερος από εσένα, είσαι τυχερός εκτός από καλός σε κάτι. Είναι κάτι εφήμερο.

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Για να ζει! Για να αγαπά και να ερωτεύεται! Για να παθιάζεται με τη ζωή παράφορα, να δημιουργεί, να μαθαίνει, να γνωρίζει, να βλέπει, να αισθάνεται και κυρίως να μοιράζεται! Αξίζει να ζεις και να αγωνίζεσαι, να το παλεύεις ακόμα και όταν όλα πάνε κατά διαόλου, στην προσπάθεια ανακαλύπτεις σπουδαία πράγματα, συνοδοιπόρους, τον εαυτό σου, τον κόσμο ολόκληρο. Στη ζωή έχω αποδώσει πολλά κοσμητικά επίθετα κατά καιρούς, παρόλα αυτά είναι μία δεν έχει άλλη. Μόλις φτάσεις στον προορισμό, να αξίζει το ταξίδι, η διαδρομή και ας ήταν και κακοτράχαλη.

Μια φαντασίωση;

Πονηρή; Χαχα. Με έχουν ξεχάσει λέει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα! Έχω ρεύμα, έχω νερό και τροφή. Οπωσδήποτε καφέ και τσιγάρα. Απαραιτήτως μπλοκ και στυλό και το laptop. Σύνδεση στο ίντερνετ μάλλον δεν θα ήθελα, αρκεί να έχω μουσική στο τεχνολογικό μαραφέτι. Στο πολύ ιδανικό η θέα από το σπίτι να είναι πανοραμική να βλέπω να σκάνε τα αφρισμένα κύματα στην αμμουδιά και τον ουρανό μολύβι να σκεπάζει απειλητικά τη θάλασσα. Ας ρίχνει και καρεκλοπόδαρα. Ας έχει και λιακάδα και θάλασσα λάδι και ένα δειλινό που νιώθεις ερωτευμένος με την ίδια τη φύση. Να βγαίνω και να περπατώ στην παραλία, χιλιόμετρα ατελείωτα και αν θέλω να χορέψω, αν θέλω να ξαπλώσω, αν θέλω ας γελάσω, αν θέλω ας κλάψω! Αν με ξεχνούσαν λίγες μέρες ανά εποχή θα έκανα λόγο για το ζενίθ της φαντασίωσης! Κάποιοι θα το πουν απομόνωση, εγώ θα το πω ραντεβού με την Θεώνη… (Μόλις επιστρέψεις πάω εγώ με χαρά εκεί!) Θα κατσικωθείς εκεί; Αν ναι, επισκέψεις θα δέχεσαι; (Μην απαντήσεις δημόσια, είναι μικρό το φανταστικό σπίτι!) (Χαχα. Ούτε να διανοηθείς να έρθεις, εκτός κι αν είσαι σε ξεχωριστώ δωμάτιο και γράφεις!)

Θάνατος;

Υπάρχει και αυτός. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν πολλούς μικρούς θανάτους σε όλη τους την ζωή. Ο θάνατος συμβολίζει το τέλος όμως, που σημαίνει πως κάτι άλλο καινούριο θα υπάρξει, αναμένει το τέλος για να γεννηθεί. Μπορεί να μην είναι τέλος ωστόσο, να είναι ένα πέρασμα ή ένας κύκλος που αρχίζει από την αρχή. Δεν έχω καταλήξει τι με κάνει να αισθάνομαι πιο όμορφα με την ιδέα του θανάτου. Αφού όλα έχουν κάποιον λόγο ύπαρξης, όλα για κάποιον λόγο γίνονται, τότε και αυτός ο θάνατος τελικά αποκτά την σημαντικότητά του. Ίσως για να εκτιμάμε και να σεβόμαστε το δώρο της ζωής περισσότερο, ίσως για να αντιληφθούμε το πόσο ασήμαντοι και μικροί είμαστε στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Δεν μαθαίνεις μόνο από το άσπρο αλλά και από το μαύρο. Σημασία έχει από ποια γωνία επιλέγεις να τα κοιτάξεις.

Πού θα ήθελες να ταξιδέψεις; Ποίο είναι το ομορφότερο μέρος που έχεις επισκεφτεί;

Παντού! Από την Άνω Ραχούλα ως την άλλη άκρη του κόσμου αν μου δινόταν η ευκαιρία. Πάμε στην Άνω Ραχούλα για παρουσίαση; (θα έρθεις, το ξέρω πως θα ‘ρθεις! Θα έχει και τσίπουρα!) Το ομορφότερο μέρος, αν δεν είναι αυτό που ήδη ζω, τότε σίγουρα ακόμα δεν το έχω επισκεφτεί.

Κλείσε όμορφα.

Όταν λες όμορφα; Με το ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα; Λυπάμαι αλλά η πραγματικότης λέει πως και εμείς και αυτοί δεν γίνεται να ζουν καλά! Χαχα! Θα κλείσω με μια ευχή! Να είμαστε περισσότερο άνθρωποι, να χαμογελάμε πολύ και συχνά, να αγαπάμε πολύ και δυνατά και να είμαστε ο εαυτός μας!

Η Θεώνη έχει έναν υπέροχο, ποιητικό, μαγικό λόγο και μια ακόμα πιο υπέροχη γραφή! Το πρώτο της βιβλίο, Τι είναι έρωτας ζητάς να μάθεις, που θα κυκλοφορήσει σύντομα ξανά, με έκανε κάποιεσ στιγμές να κλαίω με λυγμούς και κάποιες άλλες να γελάω δυνατά!

Θεώνη Μπριλή σε ευχαριστώ για όλα!!!

Με εκτίμηση

Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος

ΥΓ. Ανυπομονώ να διαβάσω το καινούργιο σου βιβλίο. Ανυπομονώ για την κοινή μας παρουσίαση. Ο Οίκος… νυφικών είναι εδώ!!! Πού να το φανταζόμουν ό,τι θα γνώριζα έναν υπέροχο και ταλαντούχο άνθρωπο σαν και σένα Θεώνη… Τα καλύτερα έρχονται και σου τα εύχομαι ολόψυχα!!!