Χρήστος Αναστασόπουλος VS Γιώργος Τζιτζικάκης

Concept Γιώργος Τζιτζικάκης & Χρήστος Αναστασόπουλος

Photographer Αθηνά Χλωρίδου

Styling Χρήστος Αναστασόπουλος

Τον Γιώργο τον γνώρισα –μου τον σύστησε πιο σωστά, ο μοναδικός Πάνος Τουρλής– μια όμορφη βραδιά, το 2014, σε μια υπέροχη συνάντηση που διοργάνωσε η εκπληκτική Γιούλη Τσακάλου, για την εξαίσια σελίδα της στο facebook ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ. Ανταλλάξαμε χειραψία και μου είπε πως έψαχνε μια ωραία πόρτα για το εξώφυλλο του καινούργιου του βιβλίου… Αρκετά επικοινωνιακός, διαπίστωσα αμέσως πως τους γνώριζε σχεδόν όλους και όλοι είχαν μονάχα θετικά λόγια να πουν για εκείνον…

Τι διαβάζεις τώρα;

Σε κάθε μετάβαση από καλοκαίρι σε φθινόπωρο, με πιάνει μια δίψα για λογοτεχνία τρόμου και μυστηρίου. Για τα πολύ βροχερά βράδια, κρατάω τους Κίνγκ και Μάστερτον, ενώ από τον Αύγουστο έχω βουτήξει στην επική σειρά Νεκροσκόπος του Μπράιαν Λάμλει.

Ελληνική ή ξένη λογοτεχνία; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου;

Και τα δύο! Δεν έχω συγκεκριμένες προτιμήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μου αρέσει να ανακαλύπτω νέες πένες, πρωτότυπες ιστορίες, αλλόκοτες πλοκές ακόμη και εντελώς νέα μοτίβα γραφής, οπότε διαβάζω οτιδήποτε θα μου αρέσει ξεφυλλίζοντας τις πρώτες του σελίδες. Ωστόσο σαν αγοραστής προτιμώ πάντα να στηρίζω τους Έλληνες συγγραφείς για τους αυτονόητους λόγους.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

Καταλυτικός παράγοντας για κάθε όνειρο είναι να έχω την υγεία μου. Ξεκινώντας από εκεί, θα ήθελα να γράψω μερικά βιβλία που αξίζει ο κόσμος να διαβάσει και θα αγαπήσει, να ταξιδέψω όσο περισσότερο μπορώ, να ακούσω όμορφες μουσικές και να κάνω χιλιάδες νέους φίλους.

Πόσο συχνά γράφεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;

Στο παρελθόν υπήρξα πολύ αυστηρός και κατηγορητικός με τον εαυτό μου. Σήμερα πια, φροντίζω να περνάει καλά γιατί κατάλαβα πως στο τέλος της μέρας με τον εαυτό σου απομένεις. Αν είμαι καλός λοιπόν μαζί του, θα είναι κι εκείνος γαλαντόμος με την έμπνευση που θα μου προσφέρει για να γράψω. Είμαι της άποψης πως όση πειθαρχία και αν έχει κάποιος, η δημιουργία ενός έργου δεν αποτελεί προγραμματισμένη διαδικασία, δεν μπορείς να γεμίζεις σελίδες με μπούρδες επειδή απλά πρέπει να γράψεις κάτι, υπάρχει ένα κοινό εκεί έξω που σε τιμάει, σε διαβάζει και περιμένει από εσένα το καλύτερο, το αξιότερο.

Τι είναι η έμπνευση;

Δεν έχω καταλήξει ακόμα. Για εμένα κάποιες φορές αποτελεί μια φωνή στο αυτί και άλλες έναν ψίθυρο μέσα στο κεφάλι που δε με αφήνει να κοιμηθώ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ενώ ήμουν κουρασμένος, το μάτι δεν έλεγε να κλείσει και χρειάστηκε να σηκωθώ μέσα στη νύχτα για να αποτυπώσω σε χαρτί όσα φώναζε. Την παρομοιάζω με μια αχαλίνωτη αμαζόνα που δε θα πάψει ποτέ να κάνει τα δικά της, ανεξάρτητα με το τι επιθυμώ εγώ.

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Σε αυτή τη ζωή! Σωστά το θέτεις, καθώς πιθανόν να υπάρχουν και άλλες που δε γνωρίζουμε ακόμα. Σε αυτή όμως τη ζωή, την πρωτοκαθεδρία κατέχουν το γράψιμο, ο έρωτας και τα ταξίδια. Ωστόσο, για να φτάσεις σε αυτά πρέπει να υπάρχει ένα σύνολο πραγμάτων που σου επιτρέπουν να τα κάνεις. Στη δική μου περίπτωση με ευχαριστούν τα απλά που μου αρέσει να ονομάζω μέγιστα, όπως μια όμορφη παραλία με ένα καλό βιβλίο, μια σοκολάτα, ένα έργο στον κινηματογράφο, η μουσική φυσικά, τα δυνατά γέλια και η καλή παρέα.

Άλλες τέχνες που παρακολουθείς;

Αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο. Μου αρέσει να βλέπω πολλές και διαφορετικές ταινίες, να αναλύω σκηνές, πλοκές, ερμηνείες, να επιστρέφω σε κλασικά φιλμ και να σκαλίζω τους μεγάλους του είδους. Επίσης μεγάλη αγάπη αποτελεί η μουσική. Είμαι λάτρης των δίσκων βινυλίου, θαυμαστής γενικότερα μιας άλλης εποχής στη μουσική παρά της σημερινής, και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή.

Τι σε οργίζει;

Προσπαθώ να απέχω από αρνητικά συναισθήματα. Γενικώς μου αρέσει να βλέπω χαμόγελα στα πρόσωπα που συναναστρέφομαι, αποστρέφομαι τα σκοτεινά βλέμματα όπως και τους αρνητικούς ανθρώπους που συνεχώς κάτι τους φταίει. Στο παρελθόν υπήρξα βουτηγμένος στην μελαγχολία και είναι μια εποχή για την οποία δεν είμαι περήφανος. Σήμερα πια, επιλέγω να απέχω από τα σκοτάδια καθώς χαλάει τον ψυχικό χρωματισμό μου, με αρρωσταίνει ο θυμός, η ζήλια, η οργή, η γκρίνια, το ψέμα, η ανειλικρίνεια, η αρνητικότητα. Σίγουρα στον κόσμο υπάρχουν όλα αυτά και επί μέρους σε εμάς τους ίδιους κατά περιόδους, όμως στη ζωή αν αποφασίσεις να βγεις λίγο από τα στενά όρια του ατόμου σου και κάτσεις σε ένα παγκάκι, απλά παρατηρώντας πόσο τρελός είναι ο κόσμος, πώς τρέχει, πώς μιλάει, πώς συμπεριφέρεται και τους κουτούς, εφήμερους λόγους που το κάνει, τότε δεν μπορείς παρά να γελάσεις με εκείνα που ίσως κάποτε να σε εξόργιζαν.

Παρακολουθείς συμπεριφορές ανθρώπων; Τις καταγράφεις; Έχεις δανειστεί ίσως κάποιο χαρακτηριστικό – κίνηση – συμπεριφορά από κάποιον άγνωστο ώστε να το χαρίσεις σε κάποιον ήρωα σου;

Ναι, λειτουργώ κατασκοπευτικά, όπως νομίζω ότι κάνουν και όλοι όσοι γράφουν. Ωστόσο, καθώς δεν έχω καλή μνήμη, δεν μπορώ να θυμηθώ τις λεπτομέρειες κάποιου για να τις περάσω αργότερα όταν θα γράψω κάτι, οπότε περισσότερο επιστρατεύω την φαντασία μου. Πάντως όσα βλέπει κάποιος, είναι συνήθως εκείνα που απλά φαίνονται και μάλλον αποτελούν συνοδευτικά μιας προσωπικότητας· εμένα μου αρέσει να σκαλίζω εκείνα που δεν φαίνονται και ακόμη περισσότερο εκείνα που επιδέξια καμουφλάρονται.

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Πολύ έξυπνη ερώτηση! Όσο σκέφτομαι την απάντηση καταλήγω στο ότι είμαι καθοδόν για να τον γνωρίσω. Σήμερα δεν έχω καμία σχέση με τον Γιώργο που ήμουν πριν δεκαπέντε, είκοσι χρόνια. Κοιτάζοντας όμως πίσω, διαπιστώνω πως ακόμη δακρύζω με τις ίδιες μουσικές και τα ίδια έργα, οπότε υποθέτω πως έχω ακόμη πολλά να μάθω για τον εαυτό μου. Νομίζω το πετυχαίνω περισσότερο γράφοντας, μιας και έρχονται φορές που συγκρούομαι άσχημα με όσα βγάζω από μέσα μου για να περάσουν σε μια σελίδα.

Εγώ πιστεύω πως η συγγραφή ενός έργου είναι κάποιου είδους ψυχανάλυση για τον συγγραφέα. Εσύ τι πιστεύεις;

Μέχρι ένα σημείο συμφωνώ μαζί σου. Πολύ κόσμο τον βοηθάει το γράψιμο, όχι όμως όλους. Έχω την αίσθηση πως όταν έχεις μεγάλα θέματα να λύσεις, όσο και να τα γράψεις δε θα καταφέρεις να ψυχαναλύσεις απόλυτα τον εαυτό σου, χρειάζεται και μια εξωτερική ματιά που θα πάει στο επόμενο επίπεδο. Προσωπικά το γράψιμο με βοηθάει να σκαλίσω μνήμες, να με μάθω λίγο παραπάνω, με σπρώχνει να δυναμώσω εν μέρει μέσω της ικανοποίησης που προσφέρει η δημιουργία, δεν μου προσφέρει όμως πάντα τη δύναμη να σκοτώσω τους δαίμονές μου. Καθώς γράφω, καλμάρουν τα μέσα μου, όμως δύσκολα γαληνεύουν· ίσως και γι’ αυτό προσπαθώ να γράφω σε καθημερινή βάση.

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές;

Πάντα έχω ανοιχτά αυτιά και μάτια προς το αναγνωστικό κοινό. Είναι πολύ σημαντικό να σε τιμάει κάποιος με το να διαβάσει το έργο σου, πόσο μάλλον να αφιερώσει χρόνο για να γράψει μια κριτική. Καλές και κακές, τις διαβάζω και τις δύο με προσοχή καθώς οπλίζουν το κουράγιο μου να συνεχίσω να γράφω και με επιβεβαιώνουν ή με ταρακουνούν για το αν αυτό που πρόσφερα στο κοινό είναι ειλικρινές, άξιο και σέβεται την ύπαρξή του.

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Συνειδητοποιώντας καθημερινά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή, δεν μπορώ παρά να σου πω ότι τη λέξη «μέλλον» την αποφεύγω, κι αυτό γιατί θεωρώ πως είναι ένα σύνολο πραγμάτων που δεν έχουν πάντα να κάνουν με το τι θέλει ο καθένας μας. Τολμώ όμως να σχηματίσω εικόνες μέσα μου. Είναι στιγμές με ήσυχη συνείδηση, ψυχική γαλήνη, καλή υγεία, δυνατά γέλια και πολλούς φίλους. Ίσως σε κάποια παραλία και υπό τους ήχους ενός βινυλίου να παίζει, λίγο από UB40 εδώ να ήταν υπέροχο σαν άκουσμα. (Τους αγαπώ!!! Τα τραγούδια τους μου θυμίζουν την εφηβεία μου!)

Τι φοβάσαι;

Προσπαθώ να μη φοβάμαι, είναι κι αυτό στο πλαίσιο των αρνητικών συναισθημάτων που αποφεύγω, δεν το καταφέρνω όμως πάντα. Έχοντας συνειδητοποιήσει πόσο εφήμερη είναι η ζωή μας, ίσως ένας από τους φόβους μου να είναι πως δε θα προλάβω να δω όσα θέλω να δω και να δημιουργήσω έτσι όπως έχω οραματιστεί εκείνα που θα ήθελα να δημιουργήσω.

Ποια είναι αυτά που θέλεις να δεις; Όσο για τα όνειρα, είμαι σίγουρος πως ό,τι θελήσεις θα το καταφέρεις.

Είναι εκατοντάδες εκείνα που θέλω να δω! Μια παραλία στην Κόστα Ρίκα, τους Led Zeppelin να ξαναπαίζουν, μια βραδιά Όσκαρ ζωντανά από το κόκκινο χαλί, τον Στίβεν Κίνγκ για μια κουβέντα, πολλά! Όμως για τώρα, μιας και ανήκω κι εγώ στην πλειοψηφία των ανέργων, θα ήθελα να δω την Ελλάδα χωρίς κρίση. Αναπολώ τις μέρες που δε μετρούσες τα ψιλά στην τσέπη, έπαιρνες δεύτερη μπίρα και κερνούσες έναν φίλο δίχως να το σκεφτείς. Θα ήθελα να μη φεύγουν οι φίλοι μου για τα ξένα, θα ήθελα να μην αναγκαστώ να το κάνω κι εγώ, θα ήθελα να δω αυτό το γκρίζο σύννεφο κατήφειας που απλώνεται πάνω από την Ελλάδα να το φυσήξει μακριά ο ήλιος, η ελπίδα και το χαμόγελο.

Τι είναι επιτυχία;

Επιτυχία είναι να κοιτάξεις τη ζωή σου και να δεις πως έχεις μερικούς ανθρώπους πλάι σου που σε αγαπάνε αληθινά γι’ αυτό που είσαι, δίχως να θέλουν να σε φέρουν στα μέτρα τους και να σε αλλάξουν καταπώς τους βολεύει. Όλα τα υπόλοιπα είναι φαιδρά και περαστικά στον χρόνο που τρέχει.(Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!!)

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Για εκατομμύρια λόγους και μερικοί από αυτούς είναι για την αγάπη, τον έρωτα, τα γέλια, τα ταξίδια, για να βάζει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και να περπατάει προς το καλύτερο, το ανώτερο, το αξιότερο.

Μια φαντασίωση;

Μου αρέσει να βλέπω χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων, να ακούω τα γέλια τους, να είναι ευτυχισμένοι και να περνάνε καλά, οπότε μια κρυφή μου φαντασίωση ήταν πάντα το να γίνω ένας κωμικός ηθοποιός για να το καταφέρνω αυτό.

Ευτυχία υπάρχει;

Υπάρχει! Για να την πετύχεις, να τη διατηρήσεις και να μην την κυνηγάς πάντα, το μόνο που χρειάζεσαι είναι αγάπη. Το είπε χρόνια πίσω και ο Τζον (Λένον): All you need is love. Να έχεις αγάπη μέσα σου! Αγάπη για τον εαυτό σου, αγάπη για τους άλλους γύρω σου, να μην κοιτάζεις τι θα παίρνεις αλλά τι θα δίνεις και πάντα με αγάπη.

Πιστεύεις στο Θεό;

Αν δεν πίστευα δε θα την κάναμε αυτή τη συζήτηση. Ήταν κάμποσες οι φορές που μου έκλεισε το μάτι ή μου έριξε ένα χαστούκι για να συνέλθω. Πιστεύω όμως ακράδαντα και στην ανεξερεύνητη δύναμη που κουβαλάει μέσα του ένας άνθρωπος, στο φως που κουβαλάνε οι δυνάμεις και η ενέργειά του.

Θάνατος;

Κάθε τέλος σηματοδοτεί και μια νέα αρχή! Έτσι και ο θάνατος, τουλάχιστον για μένα που τον έχω αγγίξει κάνα δυο φορές, φαντάζει ως το απόλυτο μεταβατικό ταξίδι. Το σώμα φθείρεται, γερνάει και κάποτε παύει, οπότε τον θάνατο τον οραματίζομαι ως ένα συνεχόμενο ιπτάμενο ταξίδι από τόπο σε τόπο που δεν πρόλαβες να πας στη γη ή ακόμη μακρύτερα, και ζώντας στιγμές που δεν έζησες. Πάντως είμαι βέβαιος πως είναι όμορφα εκεί έξω! Φαντάσου πόσο όμορφα, που κανένας δε γύρισε πίσω.

Κλείσε όμορφα.

Να γελάτε δυνατά για να σπάνε τα άσχημα

Να ρισκάρετε για τα απίθανα

Να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν

Αγαπητέ Γεώργιε Τζιτζικάκη σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

Με εκτίμηση

Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος

ΥΣ. Εύχομαι να σε γνωρίσω ακόμα καλύτερα, γιατί είσαι ένας άνθρωπος θετικός και έχω να δηλώσω σε όλο τον κόσμο πως ανυπομονώ να διαβάσω το τελευταίο βιβλίο σου: Του αηδονιού το δάκρυ, γιατί έχω διαβάσει υπέροχες κριτικές και έχω ακούσει τα καλύτερα. Μου φαίνεται πως σήμερα είναι μια τέλεια ημέρα για να το ξεκινήσω!

Ευχαριστούμε την υπέροχη Αφροδίτη Αναστασοπούλου για την άψογη φιλοξενία στον υπέροχο χώρο που έφτιαξαν με αγάπη και μεράκι. Laluk Café-Bar Γ. Ολυμπίου 15 Κουκάκι τηλ. 21 3027 1894