Χρήστος Αναστασόπουλος VS Ζανέτα Κουτσάκη

Concept Χρήστος Αναστασόπουλος

Photography Αθηνά Χλωρίδου

Τη Ζανέτα τη γνώρισα στο διαδίκτυο. Στην αρχή ανταλλάξαμε μερικά, αμήχανα μάλλον, μηνύματα, μέχρι που διάβασα το βιβλίο της: Θυμάμαι τα πάντα, που ήταν μια ανέλπιστη έκπληξη για μένα! Είμαι πολύ τυπικός στα ραντεβού μου, όποτε τα θυμάμαι βέβαια, και στο πρώτο ραντεβού με τη Ζανέτα, μου έτυχαν όλα τα στραβά του κόσμου… Οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί κανείς εγώ το έπαθα εκείνη την ημέρα! Η Ζανέτα όμως, με χαρά και αισιοδοξία, ανέτρεψε όλη αυτή την προσωπική μου δυστυχία και με συνάντησε φέρνοντας μαζί της ακόμα έναν υπέροχο άνθρωπο, τον Πάνο Τουρλή…

Τι διαβάζεις τώρα;

Ατίμωση… Ένα βιβλίο του J. M. Coetzee. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που αντιμετωπίζουν καταστάσεις οι ήρωες του συγκεκριμένου συγγραφέα.

Προτιμάς ελληνική ή ξένη λογοτεχνία;

Προτιμώ αναμφισβήτητα την ελληνική και αγαπώ να διαβάζω έργα συγγραφέων που γνωρίζω προσωπικά. Υπάρχουν όμως και ξένα έργα που είναι αδιανόητο να μείνουν αδιάβαστα!

Άλλες τέχνες που θαυμάζεις ή παρακολουθείς;

Υποκλίνομαι σε κάθε είδος τέχνης, χωρίς όμως να παρακολουθώ κάποιο συγκεκριμένο.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

Είναι πολλά! Αυτό όμως που θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα είναι, να δω ένα από τα έργα μου, να παίζεται στην σκηνή ενός θεάτρου! Πραγματικά νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ ανώτερο από την αναγνωσιμότητα που σχεδόν όλοι οι συγγραφείς επιθυμούν.

Δε φοβάσαι μη σου καταστρέψουν το έργο; Στο θέατρο φαίνεται συνήθως η δουλειά του σκηνοθέτη και όχι του συγγραφέα.

Πιστεύω πως η άξια του λογοτεχνικού έργου δεν μπορεί να επισκιαστεί. Τώρα βέβαια με έβαλες σε σκέψεις, γιατί έχω όντως δει λογοτεχνική επιτυχία, όχι να καταστρέφεται, άλλα να παραποιείτε εντελώς. Δεν ξέρω… αν την πάθω μια φορά ίσως μετά να προσέχω τι εύχομαι!(Χαχα!!!)

Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;

Το βασικό μου επάγγελμα είναι η νοσηλευτική. Παλαιοτέρα όμως, ασχολούμουν με τις πωλήσεις.

Τι πουλούσες;

Δούλευα σε ένα πολυκατάστημα σαν πωλήτρια, έπειτα σε άλλα μικρότερα μαγαζιά με ρούχα και υποδήματα.

Πόσο συχνά γράφεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;

Με την πειθαρχεία καλά τα πάω και ναι, μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου. Αυτό όμως δεν μου είναι και πολύ χρήσιμο στην συγγραφή, μια και γράφω οπότε νιώσω την ανάγκη να το κάνω ή όταν νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί από τις ιδέες άλλα και την επιθυμία να αποτυπώσει στο χαρτί τα όσα σκέφτεται!

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Το χαμόγελο των παιδιών μου και η δυνατότητα μου να τους το προκαλώ.

Τι σε οργίζει;

Όλοι εκείνοι οι δήθεν φίλοι, που σε θυμούνται μόνο όταν έχουν κάτι να ζητήσουν. Βασικά δεν ξέρω ακριβώς αν με οργίζουν ή αν με αηδιάζουν… (Οπότε δεν είναι φίλοι…)

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Όχι φυσικά! Για την ακρίβεια δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος ο οποίος θα ήταν δυνατών να με γνωρίζει.

Δηλαδή; Δείχνεις άλλο πρόσωπο στους ανθρώπους, δεν ανοίγεσαι εύκολα ή δεν σε καταλαβαίνουν;

Ανοίγεις πολύ μεγάλη κουβέντα με την ερώτηση αυτή! Θες να αναλύσουμε την γυναικεία ψυχοσύνθεση; (χα χα!) Θα αρκεστώ στο να πω πως ο χαρακτήρας μου είναι πολύ πολύπλοκος και κυκλοθυμικός. Έτσι λοιπόν είναι αρκετά δύσκολο να γίνει κατανοητή τόσο η συμπεριφορά μου και οι απόψεις μου, όσο και η πρόβλεψη των κινήσεών μου.

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές;

Επηρεάζομαι πολύ από τα όσα λέγονται, σε γενικό επίπεδο. Ευτυχώς δεν έχω ακούσει ακόμη κάτι άσχημο, σίγουρα όμως θα συμβεί κάποια στιγμή. Οπότε ναι, θα δώσω μεγάλη βάση.

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη. Οπότε φαντάζομαι πως θα έρθει ξανά η «άσπρη μέρα» που όλοι νοσταλγούμε!

Σπούδασες;

Έχω τελειώσει νοσηλευτική δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ανήκω στον πληθυσμό που υποστηρίζει πως αν σπούδαζα τώρα, θα έφτανα πολύ ψηλότερα!

Το ήθελες; Ονειρευόσουν κάτι άλλο;

Όταν οι φίλες μου σε πολύ μικρή ηλικία ονειρευόταν να κρατήσουν μικρόφωνο σε συναυλία και οι φίλοι μου πυροσβεστική μανικά, εγώ ονειρευόμουν σύριγγες και νοσηλευτικές στολές! Αν σπούδαζα τώρα όμως, δεν θα εμένα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Τι φοβάσαι;

Τα ύψη και τα έντομα πρωταγωνιστούν πάντα στους εφιάλτες μου!

Τι είναι επιτυχία;

Να είσαι καλός και παραγωγικός σε έναν τομέα που αγαπάς πολύ. Αυτό μπορεί να είναι εργασία, χόμπι, ακόμη και η δημιουργία οικογένειας. (!!!)

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Για να αποκτά νέες εμπειρίες. Είναι θλιβερό να φτάνει κάποιος στα γεράματα και να συναντά την φράση «ήθελα, άλλα δεν τόλμησα…»(Συμφωνώ!)

Μια φαντασίωση;

Η μεγαλύτερη φαντασίωσή μου συμβαδίζει με την επιτυχία του στόχου – ονείρου που ανέφερα νωρίτερα. Ένα έργο μου να διαδραματίζεται στην σκηνή ενός θεάτρου!

Κάποια άλλη;

Ένα μεγάλο δωμάτιο… με μια τεράστια βιβλιοθήκη… διακοσμημένο με βάση τα δικά μου γούστα… Και στην μέση ένα γραφείο, στο οποίο θα περνούσα την περισσότερη ώρα της ημέρας γράφοντας.

Το πιο όμορφο μέρος που έχεις επισκεφτεί;

Ζω στην Κρήτη, νομίζω πως κάθε γωνίτσα της έχει απέραντη ομορφιά. Επισκέφτηκα πολλά μέρη στο παρελθόν (παραλίες στα νότια του νησιού κατά βάση) που με άφησαν εντυπωσιασμένη. (Συμφωνώ! Η Κρήτη είναι από τα μέρη που θα μπορούσα να ζω!)

Ένα ταξίδι που επιθυμείς να κάνεις…

Θέλω να πάω στη Βενετία. Και τι δεν θα έδινα για μια πολύωρη βόλτα με γόνδολα! Έχει πιστεύω τόσα να σου δείξει άλλα και να σε διδάξει αυτό το μέρος.(Είναι μια από τις αγαπημένες μου πόλεις στην Ευρώπη! Έχω πάει ήδη τρεις φορές και την αναφέρω σε δυο βιβλία μου! Κάτσε να θυμηθώ τι έχω γράψει για τη Βενετία... Α, ναι. Είναι η πόλη της αυταπάτης, γιατί σε κάνει να νομίζεις ότι ο χρόνος σταμάτησε κάπου εκεί στην Αναγέννηση!)

Ευτυχία υπάρχει;

Υπάρχει… οποίος δεν την έχει βρει ακόμη δεν είναι άτυχος όπως πιστεύει, απλά ψάχνει σε λάθος μέρος. Η ευτυχία είναι στα απλά, στα καθημερινά…

Πες μου μερικές καθημερινές χαρές.

Ο ζεστός καφές πριν πας στην δουλειά το πρωί, το γέλιο των παιδιών όταν παίζεις μαζί τους, η αγκαλιά του συντρόφου, η ευεξία που νιώθεις όταν βλέπεις τον ήλιο έπειτα από πολλές μέρες συννεφιάς, το χαμόγελο σου όταν βλέπεις πως πάλι κάποιος έγραψε στο καπό του αυτοκινήτου σου «θέλω πλύσιμο»!(!!!)

Θάνατος;

Σε πολλές μορφές. Ο σωματικός, ο ψυχικός, ο πνευματικός είναι τα τρία πρώτα ήδη θανάτου που μου έρχονται στο μυαλό αυτή την στιγμή. Και ασφαλώς δεν είναι απαραίτητο να συμβούν ταυτόχρονα…

Κλείσε όμορφα.

Ομολογώ πως είχαν πολύ ενδιαφέρον οι ερωτήσεις σου Χρήστο. Είχα όμως μέρες να ακουμπήσω το πληκτρολόγιο λόγω δουλείας και τώρα που το έκανα δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Οπότε για να μην μετατρέψω την συνέντευξη σε μονόλογο, θα σε αφήσω προκειμένου να γράψω κάτι διαφορετικό! Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για την συντροφιά και την αφιλοξενία!!

Ζανέτα Κουτσάκη σε ευχαριστώ για όλα!!!

Με εκτίμηση

Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος

ΥΣ. Ανυπομονώ να σε συναντήσω ξανά, να πιούμε έναν ήρεμο καφέ και να τα πούμε με την ησυχία μας! Ανυπομονώ να διαβάσω την καινούργια σου δουλειά και εννοείται πως χαίρομαι που κάναμε τη φωτογράφισή μας, παρουσία συζύγου!!! Καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνεις σου εύχομαι ολόψυχα!!!

Να ευχαριστήσω τον πολύ καλό φίλο Μάριο Καρακατσάνη που δέχτηκε με πάρα πολύ μεγάλη χαρά να με πατήσει με τη μηχανή του!