Χρήστος Αναστασόπουλος VS Ελένη Βαηνά
Concept Ελένη Βαηνά – Χρήστος Αναστασόπουλος
Photography Αθηνά Χλωρίδου
Styling Ελένη Βαηνά – Χρήστος Αναστασόπουλος
Make up Αθηνά Ιωαννίδου, Λυδία Δαλμάτσου Τσαγκλή
Την Ελένη την γνώρισα μια συννεφιασμένη μέρα, στο υπέροχο σπίτι της κοινής μας φίλης Λένας Τερκενσίδου, όπου μου ανοίχτηκε αμέσως σαν να ήταν μια φίλη από τα παλιά! Πληθωρική προσωπικότητα, με άφθονο χιούμορ και αμέτρητες εμπειρίες και γνώσεις. Αν ξεκινήσει να μιλά κάποιος με την Ελένη, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα βαρεθεί ποτέ!
Τι διαβάζεις τώρα;
Τελείωσα μόλις την “επιστροφή” της Λαπατά, μου άρεσε πολύ, λατρεύω τα ιστορικά μυθιστορήματα. Συνεχίζω τώρα με ιστορία, διαβάζω για την περίοδο του Όθωνα και της Αμαλίας, τα πρώτα χρόνια που ελευθερώθηκε η Ελλάδα από τους Τούρκους. Είναι τρομακτικό πάντως να βλέπεις την ιστορία να επαναλαμβάνεται για αυτό λέω και ξαναλέω ότι χωρίς βαθιά γνώση της ιστορικής αλήθειας κανένας λαός δεν μπορεί να προοδέψει. (Συμφωνώ!)
Διαβάζεις ιστορία σαν απλή αναγνώστρια ή σαν ερευνήτρια συγγραφέας;
Όταν πήγαινα σχολείο ήταν το αγαπημένο μου μάθημα, στις πανελλαδικές έγραψα 20 ολοστρόγγυλο. Τώρα πια διαβάζω ιστορία με αφορμή κάποιο μυθιστόρημα που έχω στα σκαριά και θέλω να το τοποθετήσω σε παρελθόντα χρόνο οπότε μελετώ τα ιστορικά γεγονότα. Προσπαθώ να κάνω μια όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη έρευνα που δεν σταματάει μόνο στην στείρα ιστορική καταγραφή αλλά προχωράει στα ήθη και έθιμα της περιόδου, σε λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με τη χωροταξία, την αρχιτεκτονική, τη μόδα, την ενδυματολογία ακόμη και τις διατροφικές συνήθειες. Με αφορούν τα πάντα και ταυτόχρονα με γοητεύουν. Όταν καταπιάνομαι με μια ηρωίδα και αναλόγως την εποχή άλλοτε την ντύνω με κρινολίνα και κορσέδες και άλλοτε με μακριά φορέματα, εσθήτες, μπολερό. Οι δρόμοι έχουν παλιές ονομασίες, κρήνες, εκκλησίες, αρχαία τείχη, χάνια, σπίτια σύμβολα εποχής. Το μυθιστόρημά μου θέλω να πατάει σε ακριβή στοιχεία και σε περιγραφές που να προσδίδουν τη γοητεία αλλοτινών καιρών. Εκτός από απόλαυση λοιπόν να δίνει και γνώση στους αναγνώστες.
Προτιμάς Έλληνες ή ξένους συγγραφείς;
Αγαπώ πάρα πολύ τους Έλληνες συγγραφείς γιατί είναι πιο κοντά στην κουλτούρα μου, τους νιώθω. Με καθόρισαν, με δίδαξαν και μου έδειξαν το δρόμο, ο Καραγάτσης, η Λιλή Ζωγράφου αλλά και πολλοί ακόμη που είναι εν ζωή. Από ξένους με γοητεύουν κάποιοι από τη Λατινική Αμερική, ίσως γιατί η ιδιοσυγκρασία τους πλησιάζει τη δική μας, είναι και αυτοί το ίδιο παθιασμένοι.
Το τελευταίο σου βιβλίο έχει τίτλο «Ολέθρια σχέση», τι πραγματεύεται;
Πρόκειται για μια σύγχρονη, ζωντανή ιστορία, μιλάει για ένα ζευγάρι που ξεκίνησε την κοινή του ζωή με έρωτα. Δυστυχώς κατέληξαν εχθροί και η ιστορία θα τελείωνε εκεί αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη. Μιλάει για όλα όσα ενώνουν αλλά και όλα όσα μπορούν να χωρίσουν τους ανθρώπους, θέτει τον προβληματισμό για το πώς μια σχέση αγάπης καταλήγει σε μίσος. Τι πήγε λάθος; Πολλά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις που δίνονται, μπορούν να αποτελέσουν έναν οδηγό πλεύσης προς ζευγάρια ερωτευμένα, θέλει δουλειά και προσπάθεια καθημερινή για να προχωρήσουν παρέα σήμερα που οι δυσκολίες της καθημερινότητας είναι τεράστιες.
Είναι πραγματική ιστορία;
Ναι είναι μια πραγματική ιστορία που την έζησα σε πρώτο πλάνο από καθαρή σύμπτωση, έγινα έξαλλη με όλα όσα μάθαινα, η δε μητέρα του παιδιού ήταν απίθανο τι σκαρφιζόταν για να αποξενώσει τον πατέρα από την κόρη του ενώ ταυτόχρονα τον ξεζούμιζε οικονομικά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είδους μυαλό ήταν αυτό και τι μίσος. Προκειμένου να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγο έκανε κακό στην κόρη της. Στερούσε από ένα ανήλικο παιδί όλα όσα θα μπορούσε να χαρεί μαζί με τον πατέρα του. Είδα σε όλο του το μεγαλείο τι εστί χειριστικός γονιός και μου δόθηκε η ευκαιρία να διακρίνω το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης καλά καμουφλαρισμένο πίσω από τεράστιο τάχα ενδιαφέρον και αγάπη. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που όταν θα διαβαστεί από γονείς που κάνουν τέτοια λάθη να τα διακρίνουν και να σταματήσουν εκείνην τη στιγμή να κάνουν όσα λειτουργούν καταστρεπτικά για την συναισθηματική ολοκλήρωση των παιδιών τους. Τους λέω: χωρίσετε αν δεν θέλετε να συνεχίσετε την κοινή ζωή αλλά κρατήστε τα παιδιά σας μακριά από καυγάδες και καθετί πικρό, παραμείνετε γονείς και μεγαλώστε τα από κοινού, σας χρειάζονται και τους δυο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;
Ένα σπιτάκι παραδοσιακό σε ένα νησί όπου για κάποιους μήνες το χρόνο θα διαβάζω και θα γράφω ανενόχλητη, ταυτόχρονα θα κολυμπάω και θα ξεκουράζομαι από τους έντονους ρυθμούς. Αυτό όμως δεν θα το ήθελα για δώδεκα μήνες, μου αρέσει ο χειμώνας να είναι έντονος, με θέατρα, μουσικές βραδιές, παρέες. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, ταξίδια όπου μπορώ, μακρινά, κοντινά, να μαζεύω εικόνες και μυρωδιές από παντού.
Ποιο είναι το ωραιότερο μέρος που έχεις επισκεφτεί και ποιο είναι ένα ονειρικό που θα ήθελες να πας;
Το ωραιότερο και αρμονικότερο μέρος από αυτά που έχω επισκεφτεί είναι η Αγία Πετρούπολη, όποιος έχει πάει θα συμφωνήσει μαζί μου. Δεν έχει καμία απολύτως παραφωνία αρχιτεκτονική, τη διασχίζει ο ποταμός Νέβα με τις γέφυρες που ενώνουν τις δυο πλευρές, το εμβληματικό Ερμιτάζ με την ατέλειωτη πρόσοψη κατά μήκος του ποταμού, όλα δε τα κτήρια είναι στο ίδιο ακριβώς ύψος, οι δε προσόψεις τους είναι αριστουργηματικές. Μια ακόμη πόλη που με γοητεύει και πάω κάθε χρόνο είναι η Κωνσταντινούπολη, είναι χαώδης και έχει μεγάλες αντιθέσεις, ωστόσο μου ασκεί μια μαγεία που δεν μπορώ να την εξηγήσω. Έχω πολλά ακόμη ονειρικά μέρη που θέλω να πάω, ένα από αυτά είναι η Κίνα, είναι στα επόμενα σχέδια, θα περπατήσω στην απαγορευμένη πόλη και στο Σινικό Τείχος.
Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;
Εδώ η λίστα είναι μεγάλη και θα εκπλήξει πολλούς. Ας αρχίσω… Κατά τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων κρατούσα παιδάκια και καθάριζα σπίτια. Μετά αγανάκτησα με τις κυράδες και έγινα πλασιέ βιβλίων με τεράστια επιτυχία στις πωλήσεις, στη συνέχεια ντίλερ σε σπίτια με κατσαρόλες, τάπερ και λευκά είδη. Με το αφεντικό μου εκείνης της δουλειάς ακόμη κάνουμε παρέα και γελάμε με τα κατορθώματά μου, κατά τα λεγόμενα του ήμουν ικανή να πουλήσω πάγο στην Αλάσκα. (Είμαι σίγουρος γι’ αυτό!) Στα φοιτητικά χρόνια και επί σειρά ετών εργάστηκα επαγγελματικά ως φωτογράφος σε γάμους, βαφτίσεις αλλά και νυχτερινά κέντρα που είχα κλείσει εγώ και φωτογράφιζα παραδίδοντας και πουλώντας τις φωτογραφίες το ίδιο βράδυ, εκεί όταν μεγάλωσαν οι δουλειές προσέλαβα και αρκετά άτομα για να βγαίνει η δουλειά τους οποίους εκπαίδευσα, κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν και εργάζονται ως φωτογράφοι. Τελειώνοντας το οικονομικό του Αριστοτελείου δούλεψα ελάχιστα ως λογίστρια και κόντεψα να πάθει η υγεία μου κλεισμένη σε ένα γραφείο να καταχωρώ έσοδα και έξοδα, παραιτήθηκα και έφυγα τρέχοντας. Έχω δουλέψει αντιπρόσωπος σε εταιρία με ρούχα και παπούτσια και γυρνούσα όλη την Ελλάδα, διασκεδάζοντας ταυτόχρονα. Στη συνέχεια πέρασα στη νομική αλλά ταυτόχρονα με τις σπουδές άνοιξα το πρώτο μου μεσιτικό γραφείο και τα πήγαινα θαυμάσια. Ως μεσίτρια ακινήτων δούλεψα χρόνια και όταν αποφοίτησα και παρόλο που πήρα την άδεια ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος δεν κυνήγησα τη δικηγορία όμως αναλάμβανα υποθέσεις για να βοηθήσω φίλους και συγγενείς, κάτι σαν αδελφή του ελέους για όλους όσους χρειάζονταν νομική βοήθεια. Όταν το 2009 έκλεισα το μεσιτικό, μετά από δεκαέξι συναπτά έτη, άνοιξα το plus+ με αντικείμενο δραστηριότητας το οικιακό προσωπικό και πάει μια χαρά, η ευχή δε που θέλω να μου δώσετε είναι να μη ξαναχρειαστεί να αλλάξω επάγγελμα, νομίζω ότι το βιογραφικό μου έχει ήδη μεγάλη ποικιλία. (Εγώ στο εύχομαι ολόψυχα και, μια που ανήκουμε στο ίδιο ζώδιο, σε καταλαβαίνω… Βαριόμαστε πάρα πολύ εύκολα…)
Πόσο συχνά γράφεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;
Γράφω ανάλογα με τα κέφια μου. Άλλες εποχές γράφω κάθε μέρα, άλλες εποχές καθόλου. Εξαρτάται και από τη δουλειά μου, είμαι σκληρά εργαζόμενη οπότε στις διακοπές μου αφιερώνω περισσότερο χρόνο. Πειθαρχία έχω και τρομερή οργάνωση, διαφορετικά δεν θα μπορούσα να γράψω ούτε αράδα, επειδή όμως το θέλω πολύ βρίσκω το χρόνο να το κάνω έστω και με κόπο. Ναι, μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου αλλά και στους τριγύρω μου για αυτό και τα καταφέρνω.
Τι σε ευχαριστεί σε αυτήν τη ζωή;
Με ευχαριστούν σχεδόν τα πάντα, απολαμβάνω τις στιγμές, τα σημαντικά αλλά και τα ασήμαντα, κατά την άποψή μου δεν υπάρχει τίποτα ασήμαντο. Αν όμως κάνω μια λίστα με αυτά που με ευχαριστούν θα είναι κάπως έτσι: ταξίδια, διακοπές, θάλασσα, βουνό, περίπατος, καφεδάκια με φίλους, ποτά, μουσική, φαγάκι τίμιο με καλή παρέα, το Βαηνόσπιτο που κάθε του γωνιά είναι μια ανάμνηση και το κάθε αντικείμενο μιλάει στην ψυχή μου, ο σύντροφός μου, η αγκαλιά του, τα παιδιά μου, η μυρωδιά των ανθρώπων που αγαπάω, τα λουλούδια, τα δέντρα, τα ζώα, τα μασάζ, η κάθε λογής φροντίδα, τα ψώνια στις αγορές του κόσμου, τα βιβλία μου, τα παπούτσια και οι τσάντες, τα ρουχαλάκια μου, αν συνεχίσω θα γράψω τα πάντα, πρόσθεσε και εσύ ό,τι θέλεις… ευπρόσδεκτα. (Χαχα!!!)
Τι σε οργίζει;
H ηλιθιότητα περισσότερο από όλα, η κακία και η αχαριστία.
Πες μου ένα παράδειγμα ηλιθιότητας…
Πω πω τι με βάζεις να πω τώρα, φοβάμαι ότι κάποιοι θα με αντιπαθήσουν. Φέτος ήταν μια χρονιά που θα μπορούσα να της δώσω βραβείο ηλιθιότητας. Οι χοροί στο Σύνταγμα για την επικράτηση του ΟΧΙ θεωρώ ότι είναι το κορυφαίο παράδειγμα ηλιθιότητας μαζί με όλους αυτούς τους επικίνδυνα ηλίθιους πολιτικούς που έσυραν τον κοσμάκη σε αυτό το αχρείαστο τελικά παιχνίδι. Δεν ξέρω τι ακριβώς γιορτάζαμε, την επικείμενη καταστροφή μας; Και άντε την γιορτάσαμε, μετά τι; Το τούμπαραν εν μια νυκτί βαφτίζοντας το άσπρο μαύρο, άντε στη υγειά μας και άσπρο πάτο. Μην το συνεχίσω και μου κόψουν την καλημέρα αρκετοί.
Γνωρίζεις τον εαυτό σου;
Τον γνωρίζω παρά πολύ καλά, πρώτη μου δουλειά ήταν να γνωριστούμε, να τα βρούμε, να τα συμφωνήσουμε, να τα μονιάσουμε και μετά προχώρησα σε όλα τα υπόλοιπα.
Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές;
Λογαριάζω τα πάντα αλλά χωρίς ψύχωση. Δεν θεωρώ ότι είμαι τέλεια και ούτε ότι θα έπρεπε σώνει και ντε να αρέσω σε όλους, ακούω τα πάντα, σίγουρα χαίρομαι με τις καλές κριτικές αλλά και οι κακές δε μου χαλάνε τη διάθεση, με κάνουν να ψάχνομαι για να γίνω καλύτερη. Σιχαίνομαι μόνο αυτές που δεν είναι απλά αρνητικές αλλά στάζουν δηλητήριο, δεν υπάρχει λόγος κατά την άποψή μου. (Ε, πώς αλλιώς θα φανούν κάποιοι;)
Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;
Δεν το φαντάζομαι απλά, το στρώνω από τώρα. Σχεδιάζω να κάνω αμέτρητα πράγματα, σίγουρα θα είμαι μια υπερκινητική γριά με αμέτρητα ενδιαφέροντα. (Χαχα! Θέλω πολύ να σε δω γριά!!!)
Σπούδασες;
Με τις σπουδές το παράκανα, δυο πανεπιστημιακά πτυχία παρακαλώ. Τέσσερα χρόνια οικονομικό του Αριστοτελείου και ακόμη τέσσερα Νομική Δημοκρίτειου, λατρεύω τη μάθηση. (Αν βρούμε χρόνο στο μέλλον, πάμε μαζί στο φιλοσοφικό; Η μάθηση δεν τελειώνει ποτέ).
Τι φοβάσαι;
Το μόνο που φοβάμαι είναι να μην πάθουν κάτι άνθρωποι που αγαπάω, κυρίως τρέμω για τα παιδιά μου, να είναι καλά στην υγεία τους. Χτυπάει το τηλέφωνο νύχτα και είναι σαν ηλεκτρική εκκένωση, το μυαλό μου πάει πάντα στο χειρότερο, έχω μια μόνιμη αγωνία. Ήμουν πάντα υπερπροστατευτική και παρόλο που κρατιέμαι δεν μπορώ να το κοντρολάρω.
Τι είναι επιτυχία;
Επιτυχία είναι όχι ένα μόνο πράγμα αλλά συνδυασμός πολλών. Λόγου χάρη, να έχεις μια όμορφη οικογένεια, μια δουλειά που αγαπάς, ένα καλό εισόδημα που σου επιτρέπει να ζεις άνετα. Επιτυχία είναι να κάνεις πραγματικότητα αυτά που ονειρεύτηκες και για τον καθένα τα όνειρά του είναι τελείως προσωπική υπόθεση. (Ακριβώς!)
Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;
Αξίζει να ζει για να γράφει βιβλία που θα μείνουν στις επόμενες γενιές, αξίζει να ζει για να συνθέτει μουσική που θα ακούγεται για πάντα, αξίζει να ζει για να κάνει παιδιά και να τα μεγαλώνει, αξίζει να ζει για να ζωγραφίζει, εν γένει αξίζει η ζωή όταν είναι δημιουργική και γεμάτη ενδιαφέρον, όχι στείρα, άνευρη και άχρωμη.
Μια φαντασίωση;
Μια μόνο; Γιατί; Πολλές και χτυπιούνται ποια θα βγει πρώτη. Δεν θα σου πω όμως καμία για να μην με παρεξηγήσεις. (Ναι, αυτό περίμενα να μου απαντήσεις για να σε παρεξηγήσω…)
Ευτυχία υπάρχει;
Ευτυχία υπάρχει, σίγουρα πράγματα αρκεί να είσαι αποφασισμένος να την βρεις και επειδή εγώ ήμουν, την έχω διπλαρώσει και δεν την αφήνω επουδενή. Μη γελιέσαι όμως δεν βρίσκεται στα τεράστια και στα σπουδαία αλλά στα απλά και στα όμορφα, τα καθημερινά, αυτά που μπορείς να αγγίξεις με τα χέρια σου.
Θάνατος;
Λοιπόν σε αυτό το ερώτημα μόνο ο Επίκουρος με καθησύχασε λίγο, ο οποίος είπε τα εξής μεγαλειώδη «όταν υπάρχω εγώ δεν υπάρχει ο θάνατος και όταν θα υπάρξει αυτός δεν θα είμαι εδώ για να τον γνωρίσω», άρα ουδεμία ανησυχία ως προς τον ψόφο μου, με τον απαίσιο τούτο τύπο δεν θα διασταυρωθούμε ποτέ. (Σε λατρεύω για το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό όπως και τον Επίκουρο για τη φιλοσοφία του!!!)
Κλείσε όμορφα.
Με μια ευχή… να αξιωθείτε όλοι μια τεράστια αγάπη, όχι μόνο να σας αγαπήσουν αλλά να αγαπήσετε εσείς, τότε μόνο νιώθεις άνθρωπος, όταν αγαπάς. (Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αγαπημένη φίλη!!!)
Ελένη Βαηνά σε ευχαριστώ πολύ για όλα!!!
Με εκτίμηση
Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος
ΥΓ. Δεν χορταίνω ποτέ τις συναντήσεις και συζητήσεις μας! Ανυπομονώ να διαβάσω το φρεσκότατο – καινούργιο σου βιβλίο! Καλοτάξιδο να είναι και να φτάσει ακόμα πιο ψηλά από όσο ονειρεύεσαι! Σήμερα είναι μια υπέροχη μέρα για να ξεκινήσω να το διαβάζω! Στις 9 του Μάρτη που θα βρεθούμε στην παρουσίασή του θα σου πω τη γνώμη μου… Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος που ξεχειλίζει από χιούμορ, αυτοσαρκασμό και φως!!!