Χρήστος Αναστασόπουλος VS Άρτεμις Βελούδου

Concept Χρήστος Αναστασόπουλος

Photography Αθηνά Χλωρίδου

Styling Χρήστος Αναστασόπουλος

Make up Μαρία Παπαδοπούλου

Hair Σοφία Μπαρμπαγιώργη

Για την Άρτεμη μου μίλησε η Θεώνη Μπριλή, πολύ πριν μου την συστήσει, λέγοντάς μου για μια υπέροχη, ευγενική φυσιογνωμία, ένα μετρημένο άτομο, μια όμορφη κοπέλα που γράφει μυθιστορήματα φαντασίας… ‘Έπεσε μέσα σε όλα, απλά δεν μου ανέφερε το σπουδαιότερο… Η Άρτεμις είναι ένας πνευματώδης άνθρωπος που χαίρεσαι να συνομιλείς και που όπως διαπίστωσα έχει πάρα πολλά να σου πει…

Τι διαβάζεις τώρα;

«Εφιάλτες και Παραμύθια», του Αντώνη Τουμανίδη. Δώρο της αγαπημένης φίλης και ομότεχνης Τατιάνας Τζινιώλη, η οποία με ξέρει πάρα πολύ καλά… Η παιδική μου ηλικία θα έπρεπε να έχει υποστεί ισχυρό σοκ, αλλά η αναγνώστρια τρόμου μέσα μου το απολαμβάνει.

Προτιμάς έλληνες ή ξένους;

Δεν έχω επιλέξει ή απορρίψει ποτέ ένα βιβλίο με βάση την καταγωγή του συγγραφέα. Η περίληψη, το εξώφυλλο ή μια σύσταση θα είναι κίνητρο για να προτιμήσω το επόμενο ανάγνωσμα μου.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

Να έχω αλλάξει ό,τι δε μου αρέσει στο τώρα, με τις ελάχιστες δυνατές υποχωρήσεις και εκπτώσεις. (Υπέροχο!!!)

Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;

(Βαθιά ανάσα) Κατά τα φοιτητικά μου χρόνια παρέδιδα ιδιαίτερα σε φιλολογικά μαθήματα, αναλάμβανα διεκπεραιώσεις παθολόγου ιατρού, και έκτακτες βάρδιες σε παιδότοπο. Μετέπειτα εργάστηκα ως πωλήτρια σε κατάστημα ρούχων, call agent σε γνωστή υπηρεσία τηλεφωνικού καταλόγου, και στο τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών και back office ηλεκτρονικού καταστήματος. Εδώ και τρία χρόνια έχω αναλάβει τη νόμιμη εκπροσώπηση και γενική διαχείριση προς κέντρου αισθητικής και προς γραφείου μηχανογράφησης. Με λίγα λόγια: Έχω μιλήσει με όλη την Ελλάδα, έχω εργαστεί τόσο με ενήλικες, όσο και με παιδιά, και μπορώ να διαβάσω οποιοδήποτε χειρόγραφο.

Ποιο απ’ όλα σου άρεσε περισσότερο;

Αν και σήμερα δεν πιστεύω ότι θα το πω αυτό… Η εργασία μου στο back office ηλεκτρονικού καταστήματος. Μπορεί η εξυπηρέτηση των πελατών να μου έπαιρνε κυριολεκτικά τ’ αυτιά, αλλά ήταν μια θέση με multitasking –κάτι το οποίο με ιντρίγκαρε– και το να είμαι μέλος μιας εταιρείας μου ταίριαζε πάρα πολύ.

Τέχνες και καλλιτέχνες που θαυμάζεις;

Θαυμάζω όλες τις τέχνες, επειδή με μαγεύει η ικανότητα ενός ανθρώπου να δημιουργήσει κάτι που έχει τη δύναμη να επηρεάσει τους άλλους. Θα αναφέρω λοιπόν τις τρεις, στις οποίες αφιερώνω τον περισσότερο ελεύθερο μου χρόνο: Λογοτεχνία, κινηματογράφος και μουσική. Τώρα από καλλιτέχνες, το μυαλό μου κατακλύζεται από ονόματα. Δίκαιη δε θα μπορέσω να είμαι, οπότε θα κατονομάσω τους καλλιτέχνες που θαυμάζω σφαιρικά για την πορεία τους, με βάση την παλαιότητα του δεδηλωμένου θαυμασμού μου: JK Rowling, Ζυράννα Ζατέλη, Quentin Tarantino, Παντελής Βούλγαρης, Muse, Χάρις Αλεξίου.

Πόσο συχνά γράφεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;

Δυστυχώς δε γράφω τόσο συχνά, όσο το έχω ανάγκη. Η λέξη ‘πειθαρχία’ αφορά μόνο κειμενικές υπηρεσίες που αναλαμβάνω για έργα τρίτων. Όσον αφορά στο θέμα των δικών μου έργων, παρασύρομαι από το πρόγραμμα της καθημερινότητας και την ψυχολογική μου διάθεση. Αλλά όταν γράφω, είμαι απόλυτα αφοσιωμένη σ’ αυτό, αγνοώντας ακόμη και βιολογικές μου ανάγκες, όπως για παράδειγμα ο ύπνος. (Το έχω ζήσει… εγώ δεν κάνω διάλειμμα ούτε για φαγητό…)

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Πολλά, μικρά πράγματα. Οικογενειακές και φιλικές στιγμές, που γίνονται αντικείμενα μελλοντικών αφηγήσεων. Ένας περίπατος στη θάλασσα και η μουσική που μου αρέσει όταν οδηγώ. Σειρές που θα με κάνουν να κολλήσω μαζί τους, και ταινίες που θα αναστατώσουν το είναι μου. Το χιόνι, ειδικά όταν κάθομαι δίπλα στο τζάκι, με μια κούπα ζεστό καφέ και το χαζεύω όσο πέφτει. Ο έρωτας, ειδικά εκείνος που επιμένει να επιβιώνει, όσο δύσκολη κι αν είναι η καθημερινότητα. Και φυσικά, τα βιβλία. Όχι ‘ένα καλό’ βιβλίο, ποτέ δεν είναι ‘ένα’. (Ποτέ όμως!)

Τι σε οργίζει;

Δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει προστίθενται πράγματα σε μια λίστα που άλλοτε ήταν πολύ μικρή. Ίσως να είναι η ανοχή μου που έχει περιοριστεί. Πάντοτε με εξόργιζαν η ανειλικρίνεια, τα επιβλαβή ψέματα, η διαστροφή, η ανηθικότητα και η απανθρωπιά. Τα τελευταία χρόνια νιώθω την κατάσταση στη χώρα μου σαν ένα βάλτο μέσα στον οποίο βουλιάζουμε, και η παντελής αδυναμία αντίδρασης είναι καθημερινή πηγή οργής.

Τι πιστεύεις ή καλύτερα τι μπορείς να προτείνεις ώστε να βελτιωθούμε πρώτα σαν εαυτοί και μετέπειτα σαν κοινωνία;

Ακριβώς αυτό που διατυπώνεις στην ερώτηση. Όλοι θέλουμε ο κόσμος να αλλάξει. Μήπως όμως αυτή η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από μέσα μας; Μήπως πρέπει πρώτοι εμείς να διάγουμε έναν βίο με αλτρουιστικά κίνητρα, υγιή αυτοπραγμάτωση, απόρριψη της μιζέριας και της ισοπέδωσης όλων των αξιών; Αν για παράδειγμα το καταφέρουμε εγώ και εσύ αυτό, είμαστε δύο. Πολλαπλασίασε τον αριθμό, αν το έκαναν όλο και περισσότεροι. Σύμφωνοι, είναι εξαιρετικά ουτοπικό αυτό που λέω, και σε καμία περίπτωση δε θ’ αλλάξει το σύστημα. Τα ‘συστήματα’ υπήρχαν ανέκαθεν, και ποτέ δε θα εκλείψουν. Ίσως όμως κατορθώσουμε σαν κοινωνίες ανθρώπων να ζήσουμε μια ποιοτική ζωή μέσα σ’ αυτό. (Μακάρι…)

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Δυστυχώς, ναι. Και λέω ‘δυστυχώς’, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα από το να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, και να μην μπορείς πρώτος εσύ να συγχωρείς τυχόν αδυναμίες και λάθη του.

Δηλαδή δεν θα υπάρξουν πλέον εκπλήξεις από την Άρτεμη για την Άρτεμη;

Ελπίζω πως θα υπάρξουν. Θεωρώ πως ο άνθρωπος έχει μια ξεχωριστή δύναμη μέσα του, που του προσφέρει μια σημαντική προοπτική. Κατά πάσα πιθανότητα θα εκδηλωθεί μια φορά στη ζωή του. Αν είναι τυχερός, ίσως και περισσότερες. Λέγεται ‘υπέρβαση’. Και τότε ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού του, που ούτε φανταζόταν πως υπήρχαν. Ελπίζω, λοιπόν…

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές;

Η απόφαση να επιδιώξω την έκδοση των έργων μου, πάρθηκε με πλήρη επίγνωση της έκθεσης του σε κριτική. Το θεωρώ λοιπόν τιμή μου, όταν κάποιος αφιερώνει χρόνο για να εκφράσει την άποψη του. Οι καλές κριτικές αναπόφευκτα μου προκαλούν πολύ θετικά συναισθήματα, και με εμψυχώνουν στο να συνεχίζω. Οι κακές με βοηθούν στο να εξελίσσομαι.

Υπάρχει, αναρωτιέμαι, άραγε κάποιος που θα μπορούσε να διορθώσει τον δημιουργό και το έργο του;

Σε τεχνικές λεπτομέρειες, ναι. Ένα έργο πρέπει να υπόκειται στους κανόνες της εκάστοτε τέχνης και να ελέγχεται με βάση αυτούς. Τότε, ναι, επιδέχεται διόρθωση. Αρκεί βέβαια να μην προσεγγίζεται με ‘κλειστό μυαλό’ που θα απορρίπτει μοντερνισμούς (φαντάσου ένας τέτοιος επιμελητής να αναλάμβανε το βιβλίο ‘Ulysses’ του James Joyce!) Πάντοτε όμως πίστευα πως ένα έργο απευθύνεται στο κοινό του. Ένα βιβλίο, για παράδειγμα, έχει γραφτεί και προορίζεται για τους δικούς του αναγνώστες. Το ίδιο κι ένα έργο τέχνης, ένα μουσικό κομμάτι και ούτω καθεξής. Είναι δημιουργήματα ψυχής, και πάντοτε θα υπάρχουν άλλες ψυχές εκεί έξω τις οποίες θα ‘αγγίξουν’. Η ουσία δεν είναι κάτι που επιδέχεται διόρθωση ή επίκριση. (!!!)

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Προς το παρόν έχω την αίσθηση ότι διενεργείται μια ηθική παλινδρόμηση στα ‘Σκοτεινά Χρόνια’. Αλλά επειδή δεν είμαι απαισιόδοξη από τη φύση μου, θέλω να πιστεύω πως κάτι θα συμβεί και ο κόσμος θα αφυπνιστεί. Θα υπάρξει ελπίδα για ένα (καλύτερο) μέλλον όταν καταλάβουμε όλοι πως υπέρτατη αξία είναι η ανθρωπιά μας.

Πάντα δεν ήταν απάνθρωπος ο κόσμος; Ευτυχώς που στο κουτί της Πανδώρας υπήρχε και η ελπίδα!

Η λέξη – κλειδί είναι η ‘αφύπνιση’. Η ελπίδα, αν και υπέροχο συναίσθημα, έως και κινητήρια δύναμη, μου έφερνε πάντα στο μυαλό την καρτερική προσμονή εξωτερικής παρέμβασης. Κάτι σαν ‘μοιρολατρία’, σε μια πιο αισιόδοξη εκδοχή. Βεβαίως και ο κόσμος ήταν πάντα απάνθρωπος, από τη στιγμή που ο ίδιος ο άνθρωπος απέρριπτε την ουσία του, και προσδοκούσε το οποιοδήποτε καλό από αόριστους εξωγενείς παράγοντες. Πως θα ήταν ο κόσμος, αν συνέβαινε το αντίθετο; (Δεν έχω ιδέα… Ελπίζω σε κάτι καλύτερο!)

Σπούδασες;

Ναι, σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Σκόπευα να χρησιμοποιήσω το πτυχίο μου και να εργαστώ ως φιλόλογος. Τουλάχιστον απόλαυσα τα χρόνια των σπουδών μου, καθώς η Ιστορία ήταν ανέκαθεν το αντικείμενο μελέτης που λάτρευα. (Αρχαιολόγος ήθελα να γίνω μικρός. Απογοητεύθηκα όταν μου είπαν πως η ζωή του αρχαιολόγου δεν έχει καμία σχέση με αυτή του Ιντιάνα Τζόουνς!)

Ιστορικό αρχαιολογικό ήθελες ή απλά έτυχε;

Ήταν η πρώτη μου επιλογή, και μάλιστα δήλωσα όλες τις σχολές στη χώρα, για να είμαι σίγουρη! Το αστείο της υπόθεσης είναι πως το συνειδητοποίησα εν μέσω Πανελληνίων. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μαθήματα, ανακάλυψα ότι η μελέτη της Ιστορίας δε μου προκαλούσε άγχος ή αβεβαιότητα για την αφομοίωση της ύλης. Ενημερώθηκα για το πρόγραμμα σπουδών, και πήρα την απόφαση μου μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Είχα διαλέξει ακόμη και τα μαθήματα επιλογής, και τις πτυχιακές που θα εκπονούσα, πριν καν υποβάλλω το μηχανογραφικό δελτίο.

Τι είναι επιτυχία;

Η επιτυχία είναι μια υποκειμενική έννοια. Για εμένα, επιτυχία είναι το να νιώθω ευτυχισμένη, και να προσφέρω χαρά και στους γύρω μου.

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Για να βρίσκει νόημα στη κάθε μέρα, ή να κάνει κάθε μέρα κάτι που να έχει νόημα. Για να ζήσει αληθινά, κι όχι απλά να υπάρχει, πριν πεθάνει.

Μια φαντασίωση;

Να βιοπορίζομαι κάνοντας αυτό που αγαπώ.(Στο εύχομαι ολόψυχα και μακάρι όλος ο κόσμος να βιοπορίζεται από αυτό που αγαπά να κάνει!)

Ευτυχία υπάρχει;

Φυσικά και υπάρχει. Οι άνθρωποι συχνά κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε πως η ευτυχία είναι κεκτημένη μόνο ως μια μόνιμη κατάσταση, με επιλυμένα όλα τα προβλήματα μας, και όλα τα όνειρα μας εκπληρωμένα. Προσωπικά θεωρώ πως η ευτυχία είναι στιγμές, οι οποίες λάμπουν σαν διαμάντια ακριβώς όταν στη ζωή μας δεν επικρατούν οι παραπάνω ειδυλλιακές συνθήκες

Θάνατος;

Ο μεγαλύτερος μου φόβος. Όχι ο δικός μου θάνατος, των άλλων. Δεν μπορώ να διαχειριστώ ούτε το γεγονός, ούτε τη σκέψη του. Αναπόφευκτα αυτός ο προβληματισμός εντυπώθηκε σε μια ολόκληρη τριλογία. Ακόμη και μετά το ‘Τέλος’, δεν τα έχω βρει μαζί του.

Μέσα στη ζωή δεν είναι κι αυτός;

(Λατρεύω το πόσο οξύμωρο ακούγεται αυτό.) Η προβληματική αυτής της συνθήκης είναι η εξής: Ο θάνατος είναι μέσα στη ζωή εκείνου που συνεχίζει να ζει. Είμαστε προγραμματισμένοι να επιβιώνουμε, αλλά όχι και να ξεχνάμε, ούτε παύουμε ποτέ να νιώθουμε. Αλλά ο καθένας μας αναπτύσσει μηχανισμούς προστασίας και επούλωσης. Με την παραπάνω απάντηση δεν εννοώ φυσικά πως δεν το έχω βιώσει. Πιο πολύ φοβάμαι πως οι δικοί μου προαναφερθέντες μηχανισμοί είναι ελαττωματικοί.

Θεός υπάρχει;

Υπάρχει άραγε απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση; Για κάποιον λόγο μου ήρθαν στο μυαλό οι ‘ιδέες’ του Πλάτωνα. Αν λάβουμε υπόψη ότι υπάρχει το αντίγραφο της ιδέας του Θεού στον κόσμο μας, μέσα από τις θρησκείες ανά τους αιώνες, τότε πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι υπάρχει και η αυθεντική, πραγματική ιδέα στον ουρανό. Αυτό όμως επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή της ερώτησης ίσως θα ήταν: Τι ορίζεις ως ‘Θεό’;

Φοβάμαι να κάνω αυτή την ερώτηση στον οποιονδήποτε, αλλά πιστεύω πως εσύ είσαι ένας άνθρωπος που δεν θα με παρεξηγήσεις οπότε στην κάνω. Τι είναι Θεός για την υπέροχη Άρτεμη;

Υπέροχε Χρήστο… Η αλήθεια είναι πως θα σε απογοητεύσω, καθώς ακόμη το ψάχνω. Σίγουρα γνωρίζεις το απόφθεγμα ‘Όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο’. Χωρίς να εξαιρώ την επίπτωση των δικών μας αποφάσεων και ενεργειών, πιστεύω βαθιά σε αυτήν την αμφιλεγόμενη διαπίστωση. Η απάντηση για εμένα κρύβεται κάπου μέσα στην ερμηνεία και διερεύνηση αυτού του ‘λόγου’. Και μέσα σε αυτήν την αόρατη μεν, αδιαμφισβήτητη δε, δύναμη που μας εμψυχώνει στο να συνεχίζουμε, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας.

Πες μου ένα όμορφο ταξίδι που έκανες και θα μου πρότεινες να κάνω και έναν ονειρικό προορισμό.

Αξίζει να ταξιδέψεις στη Βόρεια Ήπειρο. Πέρα από τους Άγιους Σαράντα, επισκέψου το Γαλάζιο Μάτι, το Βουθρωτό και το κάστρο του Αλή Πασά, κολύμπησε στο Λούκοβο και το Εξαμίλι και φρόντισε να πετύχεις το πανηγύρι στη μονή της Παναγίας της Κωσταριώτισσας το Δεκαπενταύγουστο. Και ένας ονειρικός προορισμός… Δεν πρόκειται τόσο για προορισμό, όσο για μια διαδρομή που ονειρεύομαι χρόνια να κάνω. Ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό, από τη Μόσχα έως το Βλαδιβοστόκ. (Πάρε με μαζί σου… Θέλω κι εγώ να το κάνω αυτό!!!)

Κλείσε όμορφα.

(Θα δανειστώ –παραφρασμένα- τα λόγια ενός αγαπημένου μου χαρακτήρα από τους ‘Εφιάλτες’):

Να είστε ευτυχισμένοι, αγαπημένοι και ελεύθεροι. Οτιδήποτε άλλο είναι λάθος. (!!!)

Άρτεμις Βελούδου σε ευχαριστώ πολύ για όλα!

Με εκτίμηση

Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος

ΥΣ. Ανυπομονώ να πιούμε όχι ένα αλλά πολλούς καφέδες και να πούμε ακόμα περισσότερα! Ανυπομονώ να διαβάσω όλα σου τα έργα και θα ξεκινήσω σύντομα! Ανυπομονούσα να κάνουμε μια υπέροχη φωτογράφιση και είμαι πολύ χαρούμενος από το αποτέλεσμα! Όταν έφτιαχνα αυτό το φόρεμα δεν πίστευα πως θα υπάρξει γυναίκα που θα το αναδείξει τόσο υπέροχα όπως εσύ και σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό! Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις αγαπημένη μου Άρτεμη!!!