Σούπερμαν εναντίον Μπάτμαν: επική μονομαχία

Κάποτε θα γινόταν και αυτό: να βλέπουμε τους δύο υπέρ- ήρωες να παλεύουν μεταξύ τους! ( κινηματογραφικά μιλάμε πάντα, οι δυο αυτοί υπέρ- ήρωες έχουν αντιμετωπίσει ξανά ο ένας τον άλλον μέσα από τις σελίδες των κόμικς. ) Το Χόλυγουντ έχει ακόμα πολλούς μπαλαντέρ στο μανίκι του, και όταν δεν έχει ανακαλύπτει! Το Χόλυγουντ θα εκμεταλλεύεται για πολλά χρόνια τους ήρωες των Marvel Comics. Και το κοινό το θέλει, το αποζητά, γυρεύει διέξοδο από την καθημερινότητά του και είναι λογικό.

Από τη μια έχουμε τον Σούπερμαν, τον υπερφυσικό άντρα που μας ήρθε από τον πλανήτη Κρύπτονα, στην γη μας συστήνεται με το όνομα Κλαρκ Κεντ. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη ταινία με τους συγχωρεμένους Μάρλον Μπράντο ως τον μπαμπά εξωγήινο και τον Κρίστοφερ Ρηβ ως σούπερ ήρωα. Ο Σούπερμαν ή στο ελληνικότερο- ο Υπεράνθρωπος, δημιουργήθηκε το 1933 από δύο νεαρούς στο Οχάιο των ΗΠΑ και πρωτοεμφανίστηκε σε περιοδικά κόμικ στην Ελλάδα μόλις το 1961.

Από την άλλη έχουμε τον Μπάτμαν, τον άνθρωπο -νυχτερίδα. Ο πάμπλουτος Μπρους Γουέιν έχασε τους γονείς του πολύ νωρίς, σύμφωνα με την ιστορία δολοφονήθηκαν μπροστά στα μάτια του από έναν κακοποιό, του έμεινε ένας πιστός πολυπράγμων μπάτλερ, ο Άλφρεντ και συνεργάζεται με τον «έρωτα της ζωής του», τον Ρόμπιν. Η πρώτη εμφάνιση του Μπάτμαν έγινε το 1939 σε ένα τεύχος του περιοδικού Detective Comics στην Αμερική και μαζί με τον Σούπερμαν αποτελούν τους δυο πρώτους υπέρ- ήρωες που δημιούργησε η φαντασία των ανθρώπων. Έως τις μέρες μας, αυτοί οι δύο αποτελούν το πιο δημοφιλές δίδυμο υπέρ-ηρώων που γνωρίζουμε.

Ο Σούπερμαν αντιπροσωπεύει το καλό παιδί και άξιο παλικάρι που κάθε οικογένεια θα ήθελε για γαμπρό της, δουλεύει ως δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα της φανταστικής πόλης με το όνομα….Μητρόπολη ( που μας θυμίζει πάρα πολύ τη Νέα Υόρκη) και ερωτεύεται τη συνάδελφό του Λόις Λέιν.

Ο Μπάτμαν είναι ο πλούσιος εργένης, μεγαλοεπιχειρηματίας με το σκοτεινό παρελθόν. Ως προσωπικότητα είναι πολύ πιο σκοτεινή και μυστηριώδης από τον Σούπερμαν, δεν διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις, η δύναμη του στηρίζεται σε σκληρή προσπάθεια γυμναστικής και στην βοήθεια τεχνολογικών ανακαλύψεων. Φλερτάρει με πολλές γυναίκες αλλά διατηρεί στενή φιλία μόνο με τον Ρόμπιν.

Αυτά ως προς το ιστορικό των δύο ηρώων. Ας πάμε τώρα στην ταινία που κυκλοφορεί στους ελληνικούς κινηματογράφους, και την οποία είδα πριν λίγες ημέρες. Επειδή δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου και επειδή δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις για να κρίνω το έργο ενός κινηματογραφιστή, ηθοποιών κλπ, θα σας δώσω μόνο σκόρπιες σκέψεις που γεννήθηκαν βλέποντας αυτήν την ταινία. Για τον απλό θεατή που δεν γνωρίζει το παραπάνω ιστορικό των δύο προσώπων, η παρακολούθηση του έργου θα είναι ίσως λίγο δύσκολη, τουλάχιστον στην αρχή. Χρειάζεται ένας πρόλογος που να σε βάζει στον κόσμο και των δύο, κάποια επεξηγηματικά στοιχεία. Επίσης δεν εξηγείται ο λόγος αντιπάθειας μεταξύ τους: γιατί ο Μπάτμαν μισεί τόσο πολύ τον Σούπερμαν και γιατί έως το τέλος της ταινίας αποζητά την ήττα του. Ο κάθε θεατής που θα πάει να δει την ταινία, δεν είναι φανατικός αναγνώστης των κόμικς, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε όλοι εκ των προτέρων τι ακριβώς έχει γίνει μεταξύ τους. Αδιευκρίνιστος ακόμα παραμένει ο λόγος για τον οποίο κατηγορήθηκε ο Σούπερμαν ως προδότης όταν επενέβη στο επεισόδιο της Αφρικής. Όταν πας να δεις μια ταινία δράσης που κακά τα ψέματα- στηρίζεται κυρίως στα εφέ και στην γρήγορη πλοκή, δεν περιμένεις βαθυστόχαστα νοήματα, περιμένεις όμως μια απλή καταγραφή των γεγονότων: αρχή, μέση και τέλος μιας ιστορίας. Σε αυτόν τον τομέα η ταινία, εμένα προσωπικά με άφησε ανικανοποίητη, για όλους τους παραπάνω λόγους. Η εμφάνιση του τερατώδους πλάσματος στο τέλος της ταινίας χαρακτηριζόταν από έλλειψη φαντασίας: έχω δει την ίδια γλοιώδη, πέτρινη, γιγάντια φιγούρα να κυνηγάει τους καλούς σε τουλάχιστον εκατό ταινίες έως τώρα!! Φυσικά όλοι οι χαρακτήρες είναι λίγο- πολύ καρτούν αυτό όμως το περιμένεις από μια ταινία που είναι βασισμένη στα κόμικς. Στα υπέρ της ταινίας: ερμηνείες αξιοπρεπείς από όλους τους ηθοποιούς, αξιόλογα εφέ, οι δυόμιση ώρες περνάνε ευχάριστα χωρίς να κοιτάς το ρολόι σου! Αν το καλοσκεφτεί κανείς, και αυτό παρήγορο είναι: να περνάς την ώρα σου χωρίς να κοιτάς το ρολόι σου!