Χρήστος Αναστασόπουλος VS Δημήτρης Κατσελής

Concept Χρήστος Αναστασόπουλος

Photographer Αθηνά Χλωρίδου

Τον Δημήτρη τον συνάντησα πρώτη φορά στη Σχολή Βελουδάκη το 1997. Όταν εγώ ξεκίναγα να σπουδάσω σχέδιο μόδας εκείνος αποφοιτούσε. Θυμάμαι τον κύριο Γιώργο, δάσκαλό μας στο σχέδιο μόδας, να μιλάει με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν και το ταλέντο του!

Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό, έχοντας ολοκληρώσει τη δημιουργία του νέου μου atelier, ασχολούμαι με την οργάνωση των παραγγελιών που έχω για φέτος σε νυφικό και βραδινό φόρεμα. Επίσης έχω αρχίσει να σκέφτομαι την επόμενη συλλογή, κάνοντας έρευνα για την πηγή έμπνευσής μου και αποτυπώνοντας σε χαρτί της πρώτες ιδέες.

Θέλεις να μου πεις από τι μπορεί να εμπνευστείς για να δημιουργήσεις μια συλλογή; Εγώ γνωρίζω τη διαδικασία, ο κόσμος όμως όχι και φαντάζομαι πως θα τους ενδιαφέρει πολύ.

Η πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι το οτιδήποτε, από μια εικόνα της φύσης μέχρι ένα τραγούδι και ένας πίνακας ζωγραφικής ή και μια συγκεκριμένη εποχή ή έννοια. Οτιδήποτε μπορεί να «ταξιδέψει», εμένα καταρχήν, και στη συνέχεια όλους εσάς. Κι έχοντας καταλήξει στην πηγή έμπνευσης, προχωράς στο να το «κτήσεις» όλο αυτό με φόρμες, υλικά, τεχνοτροπίες, ιδέες, τις τάσεις της εποχής και φυσικά με το προσωπικό στίγμα του σχεδιαστή.

Αγαπημένα υφάσματα, χρώματα, σχέδια, γραμμές;

Τα μεταξωτά και αέρινα υφάσματα εκφράζουν απόλυτα την αισθητική μου όπως επίσης η δαντέλα και τεχνοτροπίες όπως ντραπέ, πλισέ, πιέτες και απλικέ. Στόχος μου είναι, η γυναίκα η οποία επιλέγει μια δημιουργία μου να αναδεικνύει την προσωπικότητα και την θηλυκότητά της. Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στις εφαρμοστές γραμμές με τονισμένο ντεκολτέ ή πλάτη. Πάντα δημιουργώ λαμβάνοντας υπόψη την ιδιοσυγκρασία της πελάτισσάς μου και σίγουρα το σωματότυπο της ώστε να αναδείξουμε τα ωραία της χαρακτηριστικά και να καλύψουμε τα τυχόν ελαττώματα. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος ενός tailor made ρούχου.

Τι μου πηγαίνει; Πόσες φορές την ημέρα ακούς αυτή την ερώτηση;

Πολλές (δεν το συζητώ) αλλά μόνο στο πρώτο ραντεβού γιατί από εκεί και πέρα έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και «αφήνονται» στα χέρια του σχεδιαστή τους. Όλες οι πελάτισσες μου με αφήνουν να δημιουργήσω ελεύθερα, γιατί ξέρουν ότι το αποτέλεσμα θα είναι τέλειο για την κάθε μία συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον σωματότυπο και την προσωπικότητά τους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο για έναν σχεδιαστή να δημιουργεί για γυναίκες οι οποίες τον εμπιστεύονται και σέβονται τη δουλεία του. Κάθε φορά στην τελική πρόβα-παράδοση, είτε πρόκειται για νυφικό, είτε για βραδινό φόρεμα, όταν βλέπω τη συγκίνηση και το χαμόγελο χαράς της πελάτισσας που έχει έρθει να παραλάβει, μου έχει φύγει όλη η κούραση που μπορεί να έχω εκείνη τη στιγμή. Άσε που με τις περισσότερες έχουμε τόσο καλή επικοινωνία, ώστε καταλήγουμε να είμαστε και φίλοι. Στις πρόβες περνάμε τέλεια. Αυτή η εμπειρία μένει σε όλες ως μια ευχάριστη ανάμνηση.

Το αγαπημένο σου ζώο;

Λατρεύω τα σκυλιά, ανεξάρτητα αν είναι ράτσας ή όχι.

Πες μου ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, μια ταινία, μια έκθεση που σε άγγιξε;

Βιβλίο: «The Secret» του Rhonda Byrne.

Τραγούδι: «Δύο μέρες μόνο» ερμηνευμένο από την Δήμητρα Γαλάνη.

Ταινία: «Requiem for a Dream» σε σκηνοθεσία του Darren Aronofsky.

Έκθεση: «Between the Pessimism of the Intellect and the Optimism of the Will / Από την απαισιοδοξία της νόησης στην αισιοδοξία της πράξης» η οποία φιλοξενήθηκε πέρυσι το Σεπτέμβριο στην 5η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης .

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

H παρουσίαση της επόμενης συλλογής στην πασαρέλα αποτελεί το μελλοντικό μου όνειρο και σίγουρα επόμενο στόχο. Θα είναι η πρώτη επίδειξη με το δικό μου όνομα στο background. Τι να σου πω; Όνειρο ζωής. (Στο εύχομαι ολόψυχα! Κάποτε ήταν και δικό μου όνειρο όμως το εγκατέλειψα νωρίς χωρίς να το αποκλείω στο μέλλον…) Ρούχα μου στην πασαρέλα έχω ξαναδεί και πολλά μάλιστα ,αφού πριν ξεκινήσω τη δική μου επαγγελματική δραστηριότητα, εργαζόμουν στον οίκο “Kathy Heyndels” ως βασικός σχεδιαστής. Αυτό εδώ όμως θα είναι διαφορετικό. Θα είναι το πρώτο «Εγώ»… Τι είπα τώρα; Μήπως βρήκα τον τίτλο; Την πηγή έμπνευσης; Χαχαχαχα θα με παρεξηγήσεις στο τέλος – δεν είμαι ψώνιο… πολύ. (Χαχαχα!!!)

Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;

Το μόνο άσχετο επάγγελμα που έχω κάνει σε σχέση με τη μόδα, ήταν σε ένα βιντεοκλάμπ για ένα οκτάμηνο όταν τελείωσα το λύκειο. Από εκεί και έπειτα στάθηκα τυχερός και έβρισκα πάντα δουλειά πάνω στο αντικείμενό μου. Και λέγοντας «τυχερός» δεν εννοώ ότι να δουλεύεις σε άσχετα επαγγέλματα είναι ντροπή – απλά δουλεύοντας στον τομέα μου, τον έμαθα. Μέχρι 6 χρόνια πριν, όπου ξεκίνησα το “d.sign by Dimitris Katselis”.

Τι σημαίνει το “d.sign”;

Το “d” είναι από το Δημήτρης και το “sign” σημαίνει «στίγμα», «σημείο» όπως επίσης και «υπογράφω». Το “d.sign” λοιπόν σημαίνει το δικό μου «στίγμα»-«σημάδι»-«σημείο»-«υπογράφω» στον κόσμο της μόδας.

Πόσο συχνά σχεδιάζεις; Έχεις πειθαρχία; Μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου;

Πάντα έχω στην τσάντα μου ένα μικρό μπλοκάκι και ένα μολύβι για να σημειώσω μια ιδέα που μου ήρθε στο άσχετο και που μπορεί να βρίσκομαι οπουδήποτε όπως στο μετρό, σε μια δημόσια υπηρεσία ή στη θάλασσα. Γενικά όταν δεν είμαι με κόσμο το μυαλό μου ταξιδεύει (σχεδόν πάντα) στα πιο απίθανα μέρη και εκεί έχω «συλλάβει» τα καλύτερα! Βέβαια φθάνοντας μετά στο σχεδιαστήριο φροντίζω να αποτυπώσω άμεσα και σωστά τις ιδέες μου. Η συχνότητα που σχεδιάζω δεν είναι συγκεκριμένη, εξαρτάται πάντα από τις απαιτήσεις της δουλειάς και τους στόχους που έχω βάλει. Έχω απόλυτη πειθαρχία και προγραμματισμό και ο εαυτός μου πιστεύω ότι μπορεί συχνά να με βρίζει για το πόσο αυστηρός είμαι μαζί του. Απορώ πως με αντέχει ακόμα. (Χαχαχα)

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Φροντίζω να βρίσκω αξία σε όλες τις στιγμές της καθημερινότητας, ακόμα και στις αρνητικές, γιατί η ζωή μας είναι μικρή, ζούμε μια φόρα και η κάθε μας ημέρα φεύγει, και δεν θα ξανάρθει, δίνοντας τη θέση της στην επόμενη. Με ευχαριστεί από το κάθε καινούργιο ρούχο που βλέπω να στήνεται στην κούκλα, το χαμόγελο στο πρόσωπο της γυναίκας που φοράει μια δημιουργία μου, μέχρι η διαδρομή με το τρένο από τη δουλειά στο σπίτι μου, το «καλό σεξ» και οι συναντήσεις με φίλους και άτομα που αγαπώ για να δούμε ταινίες.

Τι σε οργίζει;

Οι αρνητικοί και οι απαισιόδοξοι άνθρωποι. Η έλλειψη χιούμορ και χαμόγελου. Το κακοπροαίρετο κουτσομπολιό, η αγένεια, η ασυνέπεια, η ακαταστασία, η έλλειψη οργάνωσης και η απανθρωπιά. Επίσης με εκνευρίζει απίστευτα να παραγγείλω κάτι από μια φωτογραφία στο μενού ενός εστιατορίου γιατί με συγκίνησε η εικόνα και αυτό που θα μου έρθει να μην έχει καμία σχέση με αυτό που περίμενα. (Το τελευταίο συμβαίνει αρκετά συχνά…)

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Κάθε ημέρα και περισσότερο.

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές για τα έργα σου;

Πάντα. Οι καλές μου δίνουν δύναμη και έμπνευση να συνεχίσω και οι κακές αν και στην αρχή δεν τις δέχομαι (καθότι και Λέων στο ζώδιο) στη συνέχεια τις επεξεργάζομαι και διορθώνω τα λάθη μου. (Αχ εσείς οι ξεροκέφαλοι Λέοντες, αλλά αξιαγάπητοι!)

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Μοναδικό!

Δηλαδή;

Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος και ονειροπόλος, στον οποίο αρέσει τα όνειρα του να τα μετατρέπει σε στόχους. Καταχτώντας λοιπόν τον κάθε στόχο που βάζω, ήδη θα έχω επεξεργαστεί και θα έχω βάλει τον επόμενο ο οποίος θα είναι και διαφορετικός από όλους τους προηγούμενους. Θα είναι μοναδικός !

Σπούδασες;

Ναι, τελείωσα σχέδιο μόδας – Πατρόν – Styling – και οργάνωση ολοκληρωμένης συλλογής στη σχολή Βελουδάκη. Στη συνέχεια ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου στο εξωτερικό αλλά βρήκα δουλειά εδώ, αμέσως μόλις αποφοίτησα και τελικά δεν έφυγα ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ πολύ την Ελλάδα και πολύ δύσκολα θα έφευγα από εδώ, ακόμα και τώρα που όλοι ξέρουμε τι γίνεται στη χώρα μας. Σ’ αυτή την απάντηση θα ήθελα να προσθέσω ακόμα δύο σημεία: το 1ο είναι τη μεγάλη υποστήριξη της σχολής και συγκεκριμένα της Ανναμπέλας Βελουδάκη για την επαγγελματική μου αποκατάσταση, την οποία ευχαριστώ (!) και το 2ο το οποίο αφορά όλους τους καινούργιους σχεδιαστές που βγαίνουν τώρα στο χώρο, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο «σχολείο» από τη δουλειά την ίδια. Η σχολή πάντα δίνει τα πρώτα εφόδια, αλλά από εκεί και πέρα εξαρτάται από τον καθένα μας το πού θέλουμε να φθάσουμε και πόσο πολύ αγαπάμε αυτό που κάνουμε.(Σκοπός είναι να ακολουθούμε τα όνειρά μας!)

Τι φοβάσαι;

Τα λάθη από τα οποία δεν διδάχθηκα. Αααα και τα ύψη. (!!!)

Υψοφοβία ή Ακροφοβία;

Ακροφοβία. (Κι εγώ μια από τα ίδια!)

Τι είναι επιτυχία;

Το χαμόγελο της γυναίκας που φοράει μία δημιουργία μου που ανέφερα πριν.

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Να ζει την κάθε ημέρα που έρχεται με τέτοιο τρόπο ώστε αν κάποιος τον ρωτούσε στο τέλος της αν θα ήθελε να ξαναζήσει την ημέρα που έφυγε, η απάντηση να είναι «ΝΑΙ». (Υπέροχο!)

Μια φαντασίωση;

Ερωτική; Χαχαχα. Να γίνει μία έκθεση μετά από πολλά πολλά χρόνια βασισμένη στη δουλειά μου, δείχνοντας την πορεία μου από την αρχή μέχρι το τέλος, με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα που έχω αντιμετωπίσει και με αρκετές ενδεικτικές δημιουργίες μου στημένες πάντα με αισθητική. Θεότρελη φαντασίωση; Πάντως δεν είμαι τόσο ψώνιο όσο φαίνεται από αυτή την απάντηση. (Εγώ το γνωρίζω…)

Ευτυχία υπάρχει;

Εννοείτε, αν και πάντα στιγμιαία μέχρι να έρθει η επόμενη. (!!!)

Θάνατος;

Μία ακόμα λέξη στο λεξικό, τίποτα παραπάνω.

Κλείσε όμορφα.

Καταρχήν θέλω να ευχαριστήσω πολύ εσένα Χρήστο για την υπέροχη εμπειρία που είχαμε μαζί. Και κατά δεύτερον να ευχαριστήσω όλους εσάς που θα μας διαβάσετε και που μας στηρίζεται ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Είναι ωραίο και απαραίτητο ο καθένας μας να είναι δίπλα στον άλλον και όχι μόνος του, εκτός βέβαια από τις στιγμές που ο ίδιος κρίνει ότι θέλει. Αααα και παιδιά μην ξεχνάτε να χαμογελάτε. Το χαμόγελο είναι η πιο ωραία «δημιουργία» που μπορεί να «φορέσει» κανείς. (!!!)

Δημήτρη Κατσελή σε ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση

Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος

ΥΓ. Χαίρομαι πραγματικά που σε συνάντησα ξανά ύστερα από τόσα χρόνια, ιδιαίτερα στον υπέροχο καινούργιο και δικό σου χώρο, που έφτιαξες με την εξαιρετική σου αύρα! Ανυπομονώ να σε συναντήσω ξανά, να τα πούμε και να κλέψω κάποιο από τα σχέδιά σου!!! Ανυπομονώ για την επίδειξη της καινούργιας σου δουλειάς!!!