Χρήστος Αναστασόπουλος VS Πάνος Τουρλής

Concept Πάνος Τουρλής, Χρήστος Αναστασόπουλος

Photography Αθηνά Χλωρίδου

Τον Πάνο τον θαυμάζω απεριόριστα για αμέτρητους λόγους που λογικά θα τους ανακαλύψετε μόνοι σας στην πορεία της συνέντευξης. Απλά να σας γνωστοποιήσω πως τον γνώρισα πρώτα στο διαδίκτυο, ενώ μετά από αρκετούς καφέδες, αμέτρητες παρουσιάσεις –δυο εκ των οποίων δικές μου, που μου έκανε την τιμή και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό– χαίρομαι σα μικρό παιδί όταν τον συναντώ!

Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;

Διαβάζω! Με αγάπη, με μανία, με λαχτάρα, με αγωνία, με ενδιαφέρον! Λατρεύω το διάβασμα, το θέατρο, τις βόλτες, τις ξεναγήσεις! Κυνηγάω ό,τι έχει να κάνει με έντυπες σελίδες, βόλτες στην ύπαιθρο, τέχνη και πολιτισμό. Επίσης είμαι μέλος του ΔΣ της Ένωσης Βουρλιωτών Μικράς Ασίας (λόγω καταγωγής), μέλος του Συλλόγου Αμπελιωτών Σάμου (λόγω της έτερης καταγωγής) και στα διαλείμματα από το διάβασμα και τις εκδηλώσεις συνεχίζω την εργασία μου για τους Έλληνες ηθοποιούς, αποδελτιώνοντας τις εμφανίσεις τους σε τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες και εξώφυλλα περιοδικών! (WOW χαμός!!!)

Έχει υπάρξει κάποια στιγμή να πεις κουράστηκα, πρέπει να χαλαρώσω λίγο το πρόγραμμά μου;

Όπως το είπες, υπήρξαν στιγμές που το σώμα είπε ΠΡΕΠΕΙ να ξεκουραστείς. Κι εγώ σαν άτακτο παιδί που προσπαθεί να ξεφύγει από την νταντά του, μόλις ένιωσα καλύτερα συνέχισα να κάνω ό,τι με ευχαριστούσε!

Πες μου ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, μια ταινία, μια έκθεση που σε άγγιξε;

Πρόσφατη ταινία που με άγγιξε ήταν «Το κορίτσι από τη Δανία», που εκτός από τα εμφανή κοινωνικά μηνύματα και προβληματισμούς της υπόθεσης με συγκίνησε για την αυτοθυσία και το μέγεθος της αγάπης που δείχνει η σύζυγος στον πρωταγωνιστή, έναν άντρα με τόσο μπερδεμένη ψυχολογία που τον υποστηρίζει σε κάθε του βήμα και τον βοηθάει ουσιαστικά να γνωρίσει και να αγαπήσει τον εαυτό του, παραμερίζοντας εγωισμούς, ατομικότητες κλπ. Ειλικρινά είναι πλέον σπάνιο κάποιος να αγαπήσει κάποιον άλλον τόσο πολύ και τόσο ελεύθερα! Ένα από τα βιβλία που με άγγιξε ήταν το «Αγαπητέ Θεέ», όπου ένα δεκάχρονο παιδί που πάσχει από λευχαιμία γράφει κάθε μέρα κι ένα γράμμα στο Θεό, περιγράφοντάς του τη μέρα του στο νοσοκομείο, δυνατό, τραγικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα!

Από πού αντλεί δύναμη ο άνθρωπος; Την έχει κρυμμένη μέσα του και τη θυμάται μόνο όταν την έχει ανάγκη ή τη σπαταλά καθημερινά σε ανούσια πράγματα;

Η δύναμη είναι το δίδυμο αδερφάκι που όλοι χάνουμε στη γέννα μας αλλά το κουβαλάμε πάντα μέσα μας. Από κει αντλούμε ανάκαρα κι εκεί βασιζόμαστε για να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Κάποιοι όντως τη θυμούνται περιστασιακά κι αυτή τους γυρίζει την πλάτη, άλλοι την πουλάνε στα σαράφικα της ευκολίας όσο όσο κι άλλοι τη διπλοκλειδώνουν μέσα τους και σκέφτονται πώς και πού θα τη χρησιμοποιήσουν καλύτερα. Η δύναμη είναι πολύτιμο απόθεμα ενέργειας και θέλησης κι είναι στο χέρι του καθενός να τη χειριστεί όπως νομίζει, με τις αντίστοιχες συνέπειες βέβαια.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;

Τα όνειρά μου διαρκούν 24 ώρες και μετά ανανεώνονται για άλλες 24 ώρες ώσπου να εκπληρωθούν! Προχωράω μέρα με τη μέρα και ζω τη στιγμή. Κάπου στο βάθος του μυαλού μου έχω ένα πλάνο αλλά είναι κάπου εκεί πίσω. Όνειρό μου είναι να μην πληγώνω κανέναν άνθρωπο, να σκορπώ τη χαρά γύρω μου και να προτείνω βιβλία σε ανθρώπους που νιώθω ότι θα τους μιλήσουν βαθιά μες στην ψυχή. (Είσαι πάρα πολύ καλός σε όλα όσα ανέφερες!)

Αγαπημένο είδος βιβλίου;

Το καλογραμμένο! Αν έχεις μια ωραία ιστορία και μου την παρουσιάσεις έντεχνα, ορθώς ενορχηστρωμένα και πειστικά, σε έχω αγαπήσει, αν μου δημιουργήσεις και εικόνες, συναισθήματα, ε τότε, σε έχω λατρέψει!

Τι επαγγέλματα έχεις κάνει;

Βιβλιοθηκονόμος, υπάλληλος βιβλιοπωλείου, μεταφραστής, γραμματέας...

Ταξιδεύεις συνεχώς… Πες μου έναν ονειρεμένο προορισμό και ένα μέρος που θα μου πρότεινες να επισκεφτώ.

Πριν σφίξουν τα πράγματα από οικονομικής πλευράς, ταξίδευα περισσότερο. Τώρα ταξιδεύει η ψυχή μου με νέες εμπειρίες, προτάσεις και προκλήσεις καθημερινά. Ονειρεμένος προορισμός η Κωνσταντινούπολη, όπου το πάθος για μια μυστηριώδη νύχτα Ανατολής κάνει παρέα στην όρεξη για τα σιροπιαστά γλυκίσματα ενώ σου σερβίρει καφέ η σαγήνη. Θα σου πρότεινα λοιπόν να ταξιδέψεις είτε στο Μαρόκο για να σουλατσάρεις στα σουκ της Φεζ (σουκ = εμπορικές περιοχές σε αραβικές ή / και μουσουλμανικές πόλεις) και να μη θες να γυρίσεις είτε στην Καππαδοκία για να νιώσεις τον πόνο που μετουσιώσαν στη γη οι άνθρωποι που κρύβονταν από τους διώκτες τους συγκροτώντας μια ολόκληρη πολιτεία κάτω από τα πόδια μας! (Εάν το επιτρέψουν τα οικονομικά θα το κάνω!)

Τι σε ευχαριστεί σε αυτή τη ζωή;

Ένα χαμόγελο, ένα ειλικρινές, πηγαίο, αυθόρμητο χαμόγελο! Με ευχαριστεί η υγεία των δικών μου ανθρώπων. Με ευχαριστεί να τους ξαλαφρώνω από τα άχθη της καθημερινότητάς τους και να τους δίνω τη δύναμη να συνεχίσουν τη μέρα τους με άλλη ματιά!

Τι σε οργίζει;

Η αδικία και το τυπικό πρωτόκολλο που διέπει κάποιες σχέσεις. Είναι κρίμα που δεν μπορώ να πω αυτό που με πνίγει σε αυτόν που με αδικεί ακριβώς λόγω αυτού του σιωπηλώς παραδεκτού και αποδεκτού πρωτοκόλλου, όμως αγωνίζομαι να του το περάσω υποδορίως και τεχνηέντως!

Γιατί δεν μπορείς να το πεις; Τι φοβάσαι ότι θα συμβεί;

Δε φοβάμαι να μη γίνω αρεστός στον άλλον, αν δέχεται την καλόβουλη κριτική, γνώμη ή άποψη έχει καλώς, απλώς πολλές φορές εν τη ρύμη του λόγου και υπό την πίεση γεγονότων και διαθέσεων ο άλλος θα παρεξηγήσει αυτό που θα πεις, δε θα το δεχτεί, δε θα το εφαρμόσει κι επιπλέον θα σε περάσει για αλαζόνα και ξερόλα. Δε με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι για μένα, κακό δε θέλω να κάνω, κι αν πω αυτό που εγώ νομίζω ότι πρέπει εκείνη τη στιγμή, θα ακολουθήσει κάτι άκαιρο χρονικά και είναι κρίμα. Θυμώ μηδέ πράττειν και μηδέ λέγειν!

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Όχι, συστηνόμαστε κάθε μέρα. Είναι τόσο διαφορετικές οι προκλήσεις της ζωής και τόσο διαφορετικές οι συνθήκες που καλείσαι να ζήσεις ανά πάσα στιγμή σχεδόν, που ο εαυτός σου ξεφεύγει κάποιες φορές και σου ανοίγει μια νέα πόρτα, είτε φωτεινή είτε σκοτεινή. Είμαι άνθρωπος, κάνω λάθη, μαθαίνω από αυτά κι εύχομαι κάθε φορά που λανθάνω να μην έχω προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στο κατά λάθος «θύμα» μου.

Λογαριάζεις καλές – κακές κριτικές για τις κριτικές σου;

Τις λογαριάζω, δεν τις αλλάζω. Έστω και υποκειμενικά έχω το δικαίωμα να εκφράσω ελεύθερα τις απόψεις μου, σεβόμενος τον κόπο του δημιουργού και τη λαχτάρα του αναγνώστη που θα δώσει χρήματα για να εμπιστευτεί την ψυχή του για λίγο διάστημα σε αυτές τις σελίδες, οπότε ούτε ο συγγραφέας πρέπει να αποθαρρυνθεί να ξαναγράψει ούτε ο αναγνώστης να απογοητευτεί από την επιλογή του. Υποκειμενικά πάντα, προσπαθώ να μπω στο πετσί του κάθε ενός και να δω τι ταιριάζει σε ποιον και όχι να στηλιτεύσω ή να εξυψώσω ένα βιβλίο που αρέσει ή δεν αρέσει σε μένα. Είμαι μονάδα και εκεί έξω υπάρχουν εκατοντάδες. Όταν ξεκίνησα, στις αρνητικές κριτικές ήμουν πιο δηκτικός και σαρκαστικός, σύντομα όμως και ευτυχώς έμαθα ότι πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια σε μια κριτική, είτε καλή είτε κακή. Οι πρώτες μου κριτικές ήταν μιας παραγράφου, τώρα αν εμπνευστώ είμαι ικανός να γράψω και δύο σελίδες Α4! (Το γνωρίζω πολύ καλά!)

Κρατάς σημειώσεις όταν διαβάζεις ένα βιβλίο;

Σπάνια κι αυτό είτε για να παρακολουθήσω πιο άνετα μια ιστορία είτε για να εντρυφήσω περισσότερο. Επειδή διαβάζω παντού, φαντάσου να κυκλοφορούσα και με χαρτί και μολύβι! Σα ρεπόρτερ θα ήμουν! Συνήθως κρατώ αριθμούς σελίδων για χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Ποτέ δε σημειώνω, ποτέ δεν τσαλακώνω, ποτέ δεν τσακίζω. Κάτι που έχουν σεβαστεί και οι φίλοι μου όταν τους δανείζω βιβλία και τους αγαπώ ακόμη περισσότερο!

Όταν γράφεις την άποψή σου για ένα μυθιστόρημα που διάβασες είσαι αμερόληπτος ή παίζει ρόλο η όποια φιλία ή σχέση έχεις με το συγγραφέα ή δε σε νοιάζει και θα τα χώσεις κανονικά;

Η προσωπική σχέση δυστυχώς με δυσκολεύει. Αν κι είμαι αρνητικά προσκειμενος απέναντι στο βιβλίο προτιμώ να μιλήσω με τον συγγραφέα από κοντά και να μη γράψω κριτική. Δε γράφω δηλαδή για να γράφω ούτε για να μετράω τα βιβλία που περνάν από τα χέρια μου (κι ας ξεπέρασα πρόσφατα τις 1000 κριτικές, έτυχε να μετράω από περιέργεια μιας και έφτιαχνα τη σελίδα μου στο facebook, www.facebook.com/vivliokritikes). Από την άλλη αν ένα βιβλίο είναι καλό και θέλω να γράψω θετικά συναισθήματα ίσως λογοτεχνίσω λίγο περισσότερο, χωρίς να φτάνω στο σημείο του γλειψίματος. Μου έχει τύχει να επικοινωνήσω με συγγραφέα πριν γράψω την κριτική μου ώστε να δω το βιβλίο μέσα από τα μάτια του και να μου φωτίσει πτυχές που εγώ δεν πρόσεξα. Στόχος μου είναι να προτείνω βιβλία στον αναγνώστη, οπότε δεν μπορώ να γράφω τι άρεσε στον Παναγιώτη μόνο. Ψάχνω να αγκαλιάσω το κάθε βιβλίο από τη σκοπιά ενός μέσου όρου αναγνωστών και να τονίσω ποια σημεία θα αρέσουν περισσότερο. Και φυσικά όλα αυτά είναι υποκειμενικά, δεν αρέσουν όλα σε όλους και όλοι δεν έχουμε το ίδιο γούστο.

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον;

Εύχομαι να είναι γεμάτο με περισσότερο χρώμα και αν δεν βαφτεί σωστά, μακάρι να υπάρχουν περισσότερα διαθέσιμα πινέλα να δοκιμάσουν τις δικές τους αποχρώσεις!

Σπούδασες;

Βιβλιοθηκονομία και έκανα μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Πολιτιστικών Οργανισμών αποκλειστικά, κάτι που με ευχαρίστησε γιατί απέφυγα τα μαθηματικά που τα σιχαίνομαι, ίσως από φόβο για την αρτιότητά τους και τις δυνατότητές τους. Μ’ αρέσει να φαντάζομαι πράγματα και να καταστρώνω χίλιες δυο λύσεις, δυστυχώς τα μαθηματικά δε σε αφήνουν να κάνεις του κεφαλιού σου! Απελθέτωσαν απ’ εμού λοιπόν οι σπαζοκεφαλιές ετούτες!

Τι φοβάσαι;

Τη μοναξιά και τον πόνο. Και είναι αλληλένδετα τα άτιμα! Όταν είσαι μόνος πονάς και όταν πονάς σε αφήνουν μόνο. Είναι τόσο γρήγορη η ζωή μας και τόσο ατομικιστική που πρέπει να είσαι ευλογημένος για να σου κρατάν το χέρι στα δύσκολα. Εύχομαι να μην ακουστώ προπέτης αλλά είμαι σε θέση να πω ότι έχω ανθρώπους γύρω μου που με αγαπάνε, με στηρίζουν και στα λάθη μου με καρπαζώνουν! (Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς!)

Τι είναι επιτυχία;

Να σε εμπιστεύονται και να σε υπολογίζουν! (!!!)

Για ποιο λόγο αξίζει να ζει κανείς;

Άνοιξε τα μάτια σου αύριο το πρωί και θα καταλάβεις! Ό,τι νιώσεις, ό,τι δεις, αυτός είναι και ο λόγος! Όλα τα άλλα τα φτιάξαμε εμείς οι άνθρωποι.

Μια φαντασίωση;

Παγκόσμια ειρήνη. Δυστυχώς φαντασίωση. (Ναι!!!)

Ευτυχία υπάρχει;

Σκέψου κάτι, οτιδήποτε, αν χαμογελάσεις μέσα στα πρώτα πέντε δευτερόλεπτα, ναι, υπάρχει!

Θάνατος;

Σαν τον κακό συγγενή, ζείτε στο ίδιο χωριό και τρέμεις μη σου χτυπήσει το κουδούνι για δανεικά! (Χαχα. Υπέροχο!!!)

Κλείσε όμορφα.

Φως! Τι πιο όμορφο;

Πάνο Τουρλή σε ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση

Χρήστος Αναστασόπουλος

ΥΓ. Ανυπομονώ να σας ακολουθήσω έστω σε μια από αυτές τις περιηγήσεις που κάνετε, σε κάτι σπήλαια και λατομία και όλες αυτές τις απίστευτες εκδρομές που ανακαλύπτετε κάθε τόσο! Χαίρομαι που ζεις πραγματικά την κάθε σου μέρα και είμαι πολύ τυχερός που σε γνώρισα γιατί είσαι αληθινός!