Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου στην Αθήνα.

Για τέταρτη χρονιά υποδεχόμαστε στην πόλη μας την ¨Εβδομάδα Κυπριακού θεατρικού έργου στην Αθήνα¨. Η εκδήλωση ξεκίνησε το 2009 με την στήριξη του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, του Μορφωτικού Ιδρύματος της Πρεσβείας της Κύπρου στην Αθήνα, του Σπιτιού της Κύπρου και του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και σκοπός είναι η γνωριμία θεατρικών κυπριακών έργων στο ελλαδικό κοινό. Η εκδήλωση επαναλήφθηκε το 2010, το 2014 και φέτος. Τα τρία θεατρικά έργα που παρουσιάζονται φέτος απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές και ανέβηκαν στις κυπριακές θεατρικές σκηνές την θεατρική περίοδο 2015-2016. Η εκδήλωση φιλοξενείται στην θεατρική αίθουσα του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη από τις 4 έως τις 8 Οκτωβρίου 2016 και τα έργα που παρουσιάζονται είναι τα εξής: α) Μπαμ του Γιώργου Νεοφύτου σε σκηνοθεσία Ευριπίδη Δίκαιου. Δύο άγνωστοι άντρες βρίσκονται τυχαία σε ένα ναρκοπέδιο. Λόγω μιας έκρηξης έχουν χάσει και οι δύο προσωρινά την ακοή τους. Αναγκαστικά λοιπόν συνεννοούνται μεταξύ τους με νοήματα και με κάποιες λέξεις που ακούνε διαβάζοντας τα χείλη ο ένας του άλλου. Ο ένας είναι Ελληνοκύπριος και ο άλλος Τουρκοκύπριος, λόγω της προσωρινής τους κώφωσης γίνεται μια παρεξήγηση και ο καθένας νομίζει εσφαλμένα ότι ο άλλος είναι συμπατριώτης του. Μέσα στην ατμόσφαιρα του φόβου λόγω του επικείμενου θανάτου τους από τις νάρκες, δένονται μεταξύ τους και διηγούνται ο ένας στον άλλον στιγμιότυπα της ζωής τους. Παρά τις διαφορετικές θρησκείες τους οι ζωές τους είναι πανομοιότυπες: οικογένεια, γυναίκες, ποδόσφαιρο, κυνήγι κλπ. β) Ήμουν η Λυσιστράτη του Αντώνη Γεωργίου σε σκηνοθεσία Λούκας Βαλέβσκι. Η γνωστή ηρωίδα του Αριστοφάνη έχει μεταφερθεί στο σήμερα και βιώνει την αδυναμία της να σταματήσει τους πολέμους, την πείνα, την προσφυγιά. Τα γυναικεία όπλα της δεν την βοηθούν πλέον, όπως παλιά, είναι αδύναμη να σταματήσει τα τραγικά συμβάντα που τα βλέπει ως άβουλος θεατής. Μέσα στην απελπισία της κρίνει σκληρά τον ίδιο της τον εαυτό, τους φίλους της, τους έρωτες της. Ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξή του είπε ότι: ¨τα μέσα που χρησιμοποιεί η Λυσιστράτη μοιάζουν τόσο ουτοπικά! Όπως ουτοπικές είναι οι ελπίδες μας για κατάργηση των πολέμων, της δυστυχίας, της προσφυγιάς¨. Και θα βάλει στο στόμα της ηρωίδας του τα λόγια: ¨Δεν ξέρω τώρα τι είμαι αλλά κάποτε ήμουν η Λυσιστράτη και σας λέω ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει, αιώνες μετά το έμαθα πια, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αλλά πρέπει να αλλάξει. Δεν ξέρω πώς, ξέρω το γιατί!¨ γ) Πείνα του Χαράλαμπου Γιάννου σε σκηνοθεσία Μαρίνας Βρόντη. Δύο γονείς ανησυχούν για την διαπαιδαγώγηση του παιδιού τους, η υπερβολική τους αγάπη όμως φέρνει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Το παιδί αντί να προστατευτεί, πνίγεται μέσα από την αγάπη τους. Αντί να ακολουθήσουν τον πιο απλό δρόμο: αυτόν της άδολης αγάπης και της φροντίδας, οι πράξεις τους γίνονται ακραίες μα αποτέλεσμα κωμικοτραγικά γεγονότα. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Σπίτι της Κύπρου τον Οκτώβριο του 2015 σε μορφή θεατρικού αναλογίου σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Ανδρέου και έλαβε το Ελληνικό κρατικό βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου το 2014.